Αν δεν πεθαίνεις γι’ αυτό το ένα φιλί, άστο… πήγαινε παρακάτω!

Γράφει ο Μιχάλης Στεφανίδης

Ξέρεις, υπάρχουν φιλιά που απλά τα δίνεις. Κάτι σαν χειραψία με τα χείλη. Απλά, τυπικά, αδιάφορα. Και υπάρχουν κι εκείνα τα φιλιά που σε κάνουν να νιώθεις ότι το σύμπαν γύρω σου διαλύεται. Τα φιλιά που σου κόβουν την ανάσα, που σου γκρεμίζουν κάθε άμυνα και σε αφήνουν γυμνό, εκτεθειμένο, ολοκληρωτικά ζωντανό.

Αν δεν πεθαίνεις γι’ αυτό το ένα φιλί, τι κάνεις ακόμα εδώ; Αν δεν περιμένεις με λαχτάρα να φτάσεις τόσο κοντά που να ακούς την ανάσα του άλλου, τι παλεύεις; Αν δεν είναι το φιλί αυτό που σου κάνει το μυαλό να σταματήσει, το αίμα να χτυπάει σαν τρελό και την καρδιά σου να ουρλιάζει ότι “εδώ ανήκω”, τότε δεν αξίζει.

Έρωτας χωρίς πάθος είναι σαν καφές χωρίς καφεΐνη.
Δεν ξυπνάει τίποτα μέσα σου. Δεν σε κάνει να τρέμεις, δεν σε γεμίζει. Είναι απλά μια συνήθεια. Και ο έρωτας δεν είναι για να τον συνηθίζεις. Είναι για να τον ζεις με όλη σου την ψυχή. Κι αν το φιλί δεν σου προκαλεί αυτό το ρίγος που ξεκινάει από τα χείλη και φτάνει μέχρι την ψυχή, τότε καλύτερα να το αφήσεις.

Οι άνθρωποι φοβούνται να περιμένουν.
Φοβούνται να πουν «όχι», να κλείσουν την πόρτα, να φύγουν από κάτι που δεν τους γεμίζει. Κρατιούνται από ημίμετρα, από “αυτό μου φτάνει”, από “καλύτερα από το τίποτα”. Αλλά, ξέρεις, ο έρωτας δεν είναι καλύτερος από το τίποτα. Ο έρωτας είναι τα πάντα ή τίποτα. Είναι να πεθαίνεις για εκείνο το ένα φιλί. Είναι να ζεις για εκείνη τη στιγμή που το φιλί γίνεται υπόσχεση, παγίδα, λύτρωση.

Αν δεν πεθαίνεις για ένα φιλί, τότε ποιος ο λόγος;
Γιατί να συμβιβάζεσαι; Γιατί να ζεις με το “αρκετά καλό”, όταν υπάρχει το “συγκλονιστικό”; Κι αν δεν το έχεις βρει ακόμα, περίμενε. Μην ξεπουλήσεις την ψυχή σου για κάτι λιγότερο. Γιατί, όταν βρεις αυτό το φιλί που σε καίει, όλα τα προηγούμενα θα μοιάζουν απλά… ανούσια.

Ο έρωτας δεν είναι για τους λιπόψυχους.
Δεν είναι για εκείνους που βολεύονται, που λένε “εντάξει, ας μείνω εδώ”. Είναι για εκείνους που ρισκάρουν. Που τολμούν να περιμένουν το φιλί που θα τους κάνει να τρέμουν. Το φιλί που θα γράψει ιστορία. Το φιλί που θα σε κάνει να σκεφτείς πως ακόμα κι αν όλα τελειώσουν, άξιζε μόνο και μόνο για εκείνη τη στιγμή.

Αν δεν πεθαίνεις γι’ αυτό το φιλί, πήγαινε παρακάτω.
Μην φοβάσαι να περιμένεις, να απαιτείς, να ρισκάρεις. Γιατί ο έρωτας δεν είναι για να περνάει αδιάφορος. Είναι για να αφήνει σημάδια, να καίει, να θυμάσαι. Και όταν έρθει το φιλί που σε κάνει να νιώσεις πως όλα μέσα σου αλλάζουν, θα καταλάβεις γιατί άξιζε να αφήσεις όλα τα άλλα πίσω.

Κι αυτό, φίλε μου, είναι ο έρωτας που αξίζει να ζεις.