Και μια μέρα δεν θα είναι εκεί, να σε περιμένει.
Μια μέρα, δεν θα σηκώσει το τηλέφωνό της στην κλήση σου, ίσως την προωθήσει ή ίσως να μην της δώσει καμία σημασία. Δεν θα σε καλέσει καν πίσω, για να δει τι την ήθελες.
Μια μέρα, δεν θα σε νοιάζεται! Και θα το καταλάβεις! Θα χαθεί από τη ζωή σου. Δεν θα λαμβάνεις μηνύματά της που με περίσσιο θάρρος έστελνε και με το φόβο μη σε ενοχλήσει για να δει τι κάνεις. Δεν θα τη νοιάζει αν έχεις φάει, αν είχες δύσκολη μέρα, αν είσαι καλά. Δεν θα την νοιάζεις εσύ(!), σαν οντότητα.
Και η απουσία της θα κάνει τεράστιο θόρυβο. Το χαμόγελό της δεν θα είναι εκεί να σε καλημερίζει, να σε παρασέρνει μακριά από τα προβλήματά σου, κι’ας είχε χίλια δύο προβλήματα να λύσει δικά της, εκείνη ήταν πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη για σένα, πάντα με καλή διάθεση.
Και θα σου λείψει. Ο τρόπος που τα χέρια της σε αγκάλιαζαν τρυφερά, τα παιχνιδιάρικα φιλιά της, το ναζιάρικο βλέμμα της, το πρόσωπό της όταν θύμωνε κοιτώντας σε με παράπονο και σουφρώνοντας το σημείο ανάμεσα από τα δύο φρύδια της, σταυρώνοντας τα χέρια της με αγανάκτηση. Όμως μετά σου χαμογελούσε!
Θα σου λείψει που ήταν πάντα εκεί για σένα, να σε ακούει , να σε κατανοεί. Θα σου λείψει η παιδική πλευρά της και η αισιοδοξία της!
Μια μέρα, δεν θα είναι εκεί! Και δεν θα ξανά δεις τα δάκρυά της να κυλάνε στο πρόσωπό της. Δεν θα τη δεις κρυφά να είναι λυπημένη. Μια μέρα θα φύγει από τη ζωή σου! Θα αφήσει την απόσταση ανάμεσά σας που τόσο πάλευε να την κρατά ενωμένη, να μεγαλώσει.
Θα πάψει να είναι η δεδομένη σου! Και εσύ, που περνιόσουνα για έξυπνος θα βυθιστείς στο μαύρο.
Μια μέρα, δεν θα σηκώσει το τηλέφωνό της στην κλήση σου, ίσως την προωθήσει ή ίσως να μην της δώσει καμία σημασία. Δεν θα σε καλέσει καν πίσω, για να δει τι την ήθελες.
Μια μέρα, δεν θα σε νοιάζεται! Και θα το καταλάβεις! Θα χαθεί από τη ζωή σου. Δεν θα λαμβάνεις μηνύματά της που με περίσσιο θάρρος έστελνε και με το φόβο μη σε ενοχλήσει για να δει τι κάνεις. Δεν θα τη νοιάζει αν έχεις φάει, αν είχες δύσκολη μέρα, αν είσαι καλά. Δεν θα την νοιάζεις εσύ(!), σαν οντότητα.
Και η απουσία της θα κάνει τεράστιο θόρυβο. Το χαμόγελό της δεν θα είναι εκεί να σε καλημερίζει, να σε παρασέρνει μακριά από τα προβλήματά σου, κι’ας είχε χίλια δύο προβλήματα να λύσει δικά της, εκείνη ήταν πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη για σένα, πάντα με καλή διάθεση.
Και θα σου λείψει. Ο τρόπος που τα χέρια της σε αγκάλιαζαν τρυφερά, τα παιχνιδιάρικα φιλιά της, το ναζιάρικο βλέμμα της, το πρόσωπό της όταν θύμωνε κοιτώντας σε με παράπονο και σουφρώνοντας το σημείο ανάμεσα από τα δύο φρύδια της, σταυρώνοντας τα χέρια της με αγανάκτηση. Όμως μετά σου χαμογελούσε!
Θα σου λείψει που ήταν πάντα εκεί για σένα, να σε ακούει , να σε κατανοεί. Θα σου λείψει η παιδική πλευρά της και η αισιοδοξία της!
Μια μέρα, δεν θα είναι εκεί! Και δεν θα ξανά δεις τα δάκρυά της να κυλάνε στο πρόσωπό της. Δεν θα τη δεις κρυφά να είναι λυπημένη. Μια μέρα θα φύγει από τη ζωή σου! Θα αφήσει την απόσταση ανάμεσά σας που τόσο πάλευε να την κρατά ενωμένη, να μεγαλώσει.
Θα πάψει να είναι η δεδομένη σου! Και εσύ, που περνιόσουνα για έξυπνος θα βυθιστείς στο μαύρο.
Γιατί μόνο τότε θα συνειδητοποιήσεις πόσο πολύτιμη ήταν! Μόνο που ο ψευτοεγωισμός σου δεν σε άφηνε να της πεις σ’αγαπώ και πάντα ήσουν λίγος στις πράξεις αγάπης. Και έτσι θα μείνεις μόνος. Και οι κλήσεις σου θα μένουν αναπάντητες. Ίσως αλλάξει και αριθμό.
Μια μέρα θα φύγει από τη ζωή σου αθόρυβα, γιατί τον θόρυβο τον έκανε πριν, όταν ήθελε να σώσει ό,τι αγαπούσε! Και εσύ θα είσαι ένας ανόητος που θεωρούσες τον εαυτό σου έξυπνο, όμως τελικά αυτό που κατάφερες είναι να μην σε περιμένει άλλο πια. Και αυτή θα είναι η μεγαλύτερη ήττα σου.
Ίσως να έχει φύγει ήδη… Σαν πολλή ησυχία να επικρατεί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου