«Πήρε να χειμωνιάζει.
Πλήθυναν οι άδειες καρέκλες
γύρω μου.
Έχω πιάσει γωνιά και πίνω καφέδες, φουμέρνοντας αντίκρυ στο πέλαγος.
Θα μπορούσα να περάσω έτσι μια ζωή ολόκληρη,
Ανάμεσα σε μια παλιά ξύλινη πόρτα ξεβαμμένη απ’ τον ήλιο κι ένα κλωναράκι γιασεμιού τρεμάμενο πού, έτσι και συμβεί να μου λείψουν μια μέρα,
η ανθρωπότητα όλη θα μου φαίνεται άχρηστη.
Σχεδόν σοβαρολογώ...»
ΟΔΥΣΣΈΑΣ ΕΛΎΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου