Επειδή η ζωή μοιάζει κάθε μέρα να μικραίνει, να συρρικνώνεται, να μαραίνεται, να μαζεύει, να μην έχει και νόημα καμιά φορά, δε σημαίνει πως δεν αξίζει να ζεις.
Επειδή κάπου η αγάπη χάθηκε και μαζί με αυτή κάπου χαθήκαμε και εμείς δε σημαίνει πως σταματήσαμε να αγαπάμε. Δε χάνεται έτσι η αγάπη στο χρόνο απλά αλλάζουν για λίγο οι καιροί.
Επειδή οι μέρες περνούν γρήγορα σαν αστραπή, ανεβαίνοντας βουνά, διασχίζοντας γκρεμούς και φουρτουνιασμένες θάλασσες, προσπερνώντας το φως της μέρας χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι δε σημαίνει πως δεν έχουμε στον ήλιο μοίρα, απλά προσπαθούμε κάπως να φτιάξουμε τη δική μας από την αρχή.
Επειδή ο χρόνος δε σταματά, δε μιλάει, δε μαζεύεται δε σημαίνει πως δε γιατρεύει ότι βρει στο πέρασμα του, δε διορθώνει ό,τι χάλασε και δε σκορπίζεται άδικα από εδώ και από κει.
Επειδή ο ήλιος δε μπαίνει από τις χαραμάδες του παραθύρου κάθε πρωί γιατί οι εποχές αλλάζουν δε σημαίνει πως δεν υπάρχει ένας μέσα μας να φωτίζει τις πληγές.
Επειδή ακόμα υπάρχουμε αξίζει να υπομένουμε για ένα αύριο δικό μας χωρίς τόσα όχι και ύστερα που έχουμε πει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου