Το νεότερο θύμα του Πολυτεχνείου ήταν μόλις 5 ετών - Ο πατέρας του βρισκόταν στο μπαλκόνι

 

Το τανκ του στρατού ετοιμάζεται να ρίξει τις πύλες του Πολυτεχνείου


Δημήτρης Θεοδώρας. Αυτό είναι το όνομα του νεότερου θύματος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου που έχει καταγραφεί. Είναι το παιδί που έπεσε νεκρό το μεσημέρι της 17ς Νοεμβρίου 1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας και της λεωφόρου Παπάγου, στου Ζωγράφου.

Το παιδί ήταν μόλις 5 ετών όταν τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων όπου εξέπνευσε ακαριαία.


Ο πατέρας του Θεοφάνης Θεοδώρας βρισκόταν στο μπαλκόνι του σπιτιού του με το μωρό, το μικρότερο παιδί της οικογένειας. Άκουσε τις ριπές. Τρόμαξε, ανατρίχιασε. Τότε άκουσε έναν γείτονα που έμεινε στην ίδια πολυκατοικία να τρέχει να φωνάζει σοκαρισμένος: «Μπείτε μέσα, πυροβολούν, οι Γκεσταπίτες βαράνε στο ψαχνό, σκότωσαν το παιδί των από πάνω».Το παιδί που σκοτώθηκε στο Πολυτεχνείο | Youtube


Το παιδί που είχαν σκοτώσει ήταν το δικό του. Άφησε το μωρό και έφυγε κατευθείαν για το νοσοκομείο Παίδων. Τότε επιβεβαιώθηκε ο χειρότερος εφιάλτης του. Το παιδί τους ήταν νεκρό. Εκτός από τον μικρό Δημήτρη, τραυματίστηκαν από σφαίρες στα πόδια και δυο αγοράκια που απλά βρίσκονταν στο μπαλκόνι τους.

Δείτε την μαρτυρία του πατέρα του στη «Μηχανή του Χρόνου» μετά το 50:30

Ο πατέρας του Δημητράκη μιλώντας στο ραδιόφωνο 88,6 το 2018, κατέθεσε τα δραματικά γεγονότα που έζησε εκείνο τον μαύρο Νοέμβρη του 1973. Προς απάντηση στους αμφισβητίες των νεκρών. «Δεν θα μιλούσα αλλά όσα άκουσα στη Βουλή με έκαναν να εκραγώ. Τόσα χρόνια το ίδιο τροπάριο. Οι πολιτικοί δεν έδωσαν το νόημα που έπρεπε στο Πολυτεχνείο. Δεν ήταν μόνο οι φοιτητές που έκαναν την εξέγερση, ήταν και οι αγρότες και οι εργάτες που πλαισίωσαν την επανάσταση. Έξω από το Πολυτεχνείο είναι που έγινε το μακελειό», είχε πει.

«Η πολιτεία δεν απέδωσε ευθύνες όπως θα έπρεπε. Προσωπικά έδωσα το άρμα, τον αριθμό του και τον οδηγό του και με κατηγόρησαν γι αυτό, θεώρησαν τον θάνατο του παιδιού μου τυχαίο γεγονός. Απέδειξα στη δίκη που έγινε το ’75 για το Πολυτεχνείο, πως έφυγε ένα άρμα από το Πολυτεχνείο, πέρασε την Ομόνοια, το Σύνταγμα και το Χίλτον και έφτασε έξω από του Ζωγράφου καθώς φοβούνταν εξέγερση και εκεί. Τότε φτιαχνόταν η Πανεπιστημιούπολη. Στην οδό Παπάγου χτυπήθηκαν δύο παιδιά που ήταν στα μπαλκόνια τους, δέχθηκαν σφαίρες στα πόδια. Πάνω στο άρμα υπήρχε στρατιώτης με το όπλο στο χέρι που πυροβολούσε», συνέχισε.

Τόνισε πως για το Πολυτεχνείο δεν αποδόθηκαν ούτε οι ευθύνες που έπρεπε, ούτε το πραγματικό του νόημα. «Η δίκη για το Πολυτεχνείο έγινε αλλά κάποια πράγματα έπρεπε να έχουν γίνει καλύτερα. Οι πολιτικοί δεν έδωσαν το πραγματικό νόημα, το επαναλαμβάνω. Έκαναν ένα νόμο για τα θύματα και ήξερα πως θα φτάσουμε στη μέρα που θα μας λένε πως δεν υπήρχαν θύματα στο Πολυτεχνείο. Ποτέ δε με ενδιέφερε η αποζημίωση. Αισθάνομαι πως δεν έχει δικαιωθεί ο αγώνας του Πολυτεχνείου. Δυστυχώς όλοι οι αγώνες καπηλεύτηκαν ή εξαγοράστηκαν. Πρέπει να καταλάβουμε τι ακριβώς έγινε, αυτή είναι η ουσία».