Όταν σε γνώρισα έκανα τόσα όνειρα με πρωταγωνιστή εσένα
τόσα χρόνια μαζί σου, χρόνια χαμένα
ποτέ δε κάλυψες τη θέση σου δίπλα μου
ήσουν πάντα κομπάρσος στη ζωή και στη μοίρα μου
Ποτέ δεν ανάλαβες στη ζωή μου ρόλο πρωταγωνιστή
διάλεγες πάντα εσύ, πιο ρόλο θα παίξεις, πότε και το γιατί
έπαιρνες θέση κομπάρσου και μ' άφηνες μόνη δίχως παρτενέρ
σ' άρεσε να εμφανίζεσαι μόνο σε ρόλο σοφέρ
Επίσημα στα χαρτιά ήσουν ο σύντροφός μου
στην ουσία δεν ήσουν ποτέ ούτε καν συνοδός μου
έφευγες και μ' άφηνες μόνη μου να κλαίω και να γελάω
και για συντροφιά μου να βλέπω στον καθρέφτη
τον εαυτό μου και να παραμιλάω
Πέρασαν τα χρόνια κοντά σου άδεια χωρίς όνειρα
τη μοναξιά και τη θλίψη είχα παρέα μου μόνιμα
η παρουσία σου ήταν εντελώς τυπική
η απουσία σου όταν σε χρειαζόμουν φοβερά αισθητή
Όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρχες στη ζωή μου
κι ας ήσουν δίπλα μου
φοβόμουν μόνη τα βράδια, και σ' έλεγα... μίλα μου
η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα και τα χέρια μου πάγωναν απ' τη μοναξιά
άδικα έψαχναν τα χέρια μου για ένα χάδι, για λίγη ζεστασιά
Κάνω τώρα έναν υπολογισμό ζωής και εντοπίζω τα λάθη μου
ανεχόμουν τα καπρίτσια σου τον εγωισμό σου, σε πάθη μου
τώρα ξεκαθάρισε το τοπίο και βλέπω πια καθαρά
όμως πέρασαν τα χρόνια και είναι πλέον πολύ αργά...
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου