Είναι ωραίο να είσαι καθαρός ρε φίλε. Να έχεις ήσυχη τη συνείδηση σου, να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει πιο ανακουφιστικό συναίσθημα. Βέβαια, για να είσαι καθαρός, πρέπει να είσαι και ευχαριστημένος από τη ζωή σου. Σε αντίθετη περίπτωση, πρέπει να κάνεις κάτι να “δικαιολογήσεις” την ύπαρξη σου σε αυτόν τον κόσμο.
Κάπως έτσι γεννιούνται λοιπόν, σε αυτή τη ζωή, οι “δοσίλογοι” ή αλλιώς τα “καρφιά”. Είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν με τι να ασχοληθούν και ασχολούνται με τους άλλους, συνήθως διαδίδοντας ψέματα. Φυσικά όσο πιο ψηλά στην ιεραρχία είναι ένας άνθρωπος, και όσο πιο δυνατός αισθάνεται, πάντα “χρειάζεται” τέτοιους ανθρώπους δίπλα του. Θεωρεί ότι με αυτούς έχει το κεφάλι του ήσυχο. Ένας άνθρωπος όμως που έχει μάθει να φέρεται με τέτοιο τρόπο, θα συνεχίσει να το κάνει, προκειμένου να συνεχίσει να απολαμβάνει προνόμια. Και επειδή αυτοί οι άνθρωποι έχουν συγκεκριμένη “τιμή”, είναι πολύ εύκολο να αλλάξουν στρατόπεδο. Εδώ όμως ισχύει το ρητό :«την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη ουδείς». Κάποια στιγμή τέτοια άτομα διαγράφονται από την ιστορία. Αργεί λίγο αλλά πάντα γίνεται.
Η άλλη μεγάλη κατηγορία είναι οι «γλείφτες», οι κόλακες ή αλλιώς οι άνθρωποι που «η γλώσσα τους φτάνει μέχρι το πάτωμα»! Συνήθως κολλάνε σε πρόσωπα δυνατά ή σε εκείνα που έχουν να αποκομίσουν κάτι. Αρχίζουν να λένε ωραιοποιημένα ψέματα μόνο και μόνο για να περάσουν στον άλλο την αίσθηση ότι είναι καλοί και αγαθοί. Είναι τόσο ψεύτικοι, που πολλές φορές, αν κάποιος στερείται κοινωνικής πείρας ή θέλει να τον αγαπάνε με οποιοδήποτε κόστος, μπορεί να γίνουν πιστευτοί. Όταν βέβαια δεν τους είναι χρήσιμος αυτός που γλείφουν τότε, ως δια μαγείας, εξαφανίζονται και ψάχνουν νέο “θύμα”.
Πώς μπορούμε να αναγνωρίσουμε τέτοιου είδους ανθρώπους; Έχοντας κοινωνική πείρα, η οποία είναι κάτι που αποκτάται με τα χρόνια και δυστυχώς τρώγοντας κάποια “αναγκαία” χαστούκια. Κάτι ακόμη που μπορείς να κάνεις, είναι να σταματήσεις να τους δίνεις αυτό που περιμένουν από σένα. Οι κόλακες περιμένουν συμπάθεια και τα “καρφιά” προσοχή. Αν αδιαφορήσεις και για τους δύο, αυτομάτως χάνουν το λόγο ύπαρξης.
Δυστυχώς, σε πολλές εκφάνσεις της, η ζωή είναι ένα θέατρο που πολλοί έρχονται φορώντας μάσκες. Στο χέρι σου είναι να τους ξεσκεπάσεις και να τους απομακρύνεις .
Για άλλη μια φορά θα πούμε ότι οι άνθρωποι με καθαρή ψυχή είναι η ελπίδα μας σε αυτή τη ζωή. Για αυτούς αξίζει να παλεύουμε και αυτούς αξίζει να έχουμε στη ζωή μας.
Απλά τα πράγματα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου