Γράφει η Γεωργία Ντούνη
Από την στιγμή που γεννιέσαι υπάρχει ένα «πρέπει», «πρέπει να το θηλάσει η μαμά», ακόμα και αν εκείνη δεν μπορεί, δεν έχει γάλα ή οτιδήποτε άλλο της δημιουργεί δυσκολία στο θηλασμό. Καταλαβαίνω πως είναι θέμα αντισωμάτων, όμως η μητέρα πρέπει να το κάνει ακόμα και αν η φύση της δεν το επιτρέπει. Αν δεν τα καταφέρει να το κάνει, γεμίζει τύψεις και ενοχές, για κάτι που απλά δεν μπόρεσε.
Μεγαλώνεις. Πρέπει να κάνεις φίλους, ακόμα και αν αυτό σε δυσκολεύει, σε αγχώνει ή οτιδήποτε άλλο. Μεγαλώνεις ακόμα περισσότερο. Πρέπει να κάνεις σχέση, να γνωρίσεις κάποιον να ζήσεις τον έρωτα, ακόμα και αν δεν έχεις βρει αυτόν τον έναν ή μία που θα σε «ξεμυαλίσει» και θα κάνει την καρδούλα σου να χτυπάει.
Φτάνεις στο σημείο που μεγαλώνεις τόσο που πια «πρέπει» να παντρευτείς να κάνεις οικογένεια. Εδώ έρχομαι να σου πω, πως όλοι θα είναι εκεί για να σου λένε «άντε πρέπει πρέπει πρέπει», «τα χρόνια περνάνε και πρέπει πρέπει πρέπει». Κανείς δε ξέρει τι πραγματικά θες αλλά και τι μπορείς, γιατί παίζει και η βασική προϋπόθεση του να θες αλλά και να μη μπορείς!
Να θυμάσαι πως κριτής του εαυτού σου είσαι εσύ και κανένας ποτέ δε θα μπορέσει να επιλέξει καλύτερα για σένα, από εσένα ή μα ζήσει την ζωή σου στη θέση σου! Ό,τι και να λένε, όσο κι αν σε πιέζουν, σε εκνευρίζουν, σε στεναχωρούν, εσύ να μην ξεχνάς να σε αγαπάς, να σε φροντίζεις και να μην συμβιβαστείς με τίποτα που δε σε ικανοποιεί.
Μη ξεχνάς τα θέλω σου και βυθίζεσαι στα κοινωνικά πρέπει! Δε ζεις για τους άλλους. Σε έναν κόσμο γεμάτο πρέπει και συμβιβασμούς, στήριξε τα θέλω σου και τα μπορώ σου. Μείνει ευτυχισμένος και -ψυχικά- υγιής! Μια ζωή την έχεις, δε θα σου δοθεί ξανά! Ζήσε την χωρίς τα «στάνταρ» των άλλων. Ζήσε για εσένα και την ευτυχία σου! Και όποιος σου ξαναπεί «πρέπει να…», ενημέρωσε τον πως το μόνο που «πρέπει», είναι «να κοιτάει την ζωή του».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου