Μην με αφήνεις να σου λέω άλλα ψέματα. Τσακίσου κι έλα!

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Τι κάνεις, πως είσαι και πως τα περνάς, με ρωτάς σε κλήσεις και σε μηνύματα σου.
Όλα καλά μωρέ, σου απαντώ από εγωισμό κι από υπερηφάνεια.

Όμως ψέματα λέω…
Δεν περνάω καλά όταν λείπεις εσύ. Περνάω απαίσια.
Όλα είναι χάλια όταν λείπεις εσύ. Κι εγώ είμαι ένα χάλι.
Είναι όλα αδιάφορα όταν λείπεις εσύ. Νιώθω ένα ράκος.
Το μόνο ωραίο όταν λείπεις εσύ, είναι οι συνεχόμενες σκέψεις μου που σε έχουνε μέσα τους.

Ψέματα λέω γαμώτο…
Με τρελαίνει αυτή η απόσταση και δεν είμαι καθόλου καλά.
Πως να είμαι καλά όταν ξυπνάω το πρωί και το μαξιλάρι σου δίπλα μου είναι ατσαλάκωτο; Όταν δεν κατεβαίνει ο καφές, γιατί η κούπα σου είναι άδεια. Όταν η καλημέρα σου είναι γράμματα σε sms και δεν μου την ψιθυρίζει στο αυτί η φωνή σου. Όταν δεν υποφέρεται το κενό στην καρέκλα σου απέναντι μου.
Πως ρε πούστη μου να είμαι καλά, που μου λείπουνε αφόρητα όλα σου;
Που η αγκαλιά μου είναι μια γαμημένη ερημιά και το κορμί μου παγώνει από την ανάγκη σου, πως στο διάολο θέλεις να είμαι καλά;

Ψέματα λέω σε κάθε τηλεφώνημα σου…
Κάθε φορά που με ρωτάς τι κάνω κι εγώ σου λέω, “καλά”, είμαι ένας ψεύτης.
Κανονικά θα πρέπει να σου πω, είμαι σκατά όταν δεν σε έχω.
Όλα μου φταίνε, με όλα τα βάζω και με τα ρούχα μου τρώγομαι.
Μου είναι τα πάντα αδιάφορα γύρω μου.
Έχω τα νεύρα μου.
Δεν γελάω.
Δεν μιλιέμαι.
Δεν θέλω να ακούω κανέναν.
Δεν έχω όρεξη για τίποτα.
Δεν βγαίνω από το σπίτι, μένω συνέχεια μέσα και ξεσπάω σε τσιγάρο κι ουίσκι.

Να χαρείς, μην με αφήνεις να σου λέω άλλα ψέματα…
Τσακίσου κι έλα!