Βάλαμε τα πρέπει μας, πάνω απ' τα θέλω μας

 

Παραμερίσαμε την καρδιά μας, τα όνειρά μας, και βάλαμε τα πρέπει μας πάνω απ' τα θέλω μας

Κρύψαμε τις επιθυμίες μας που είχαμε από παιδιά για να ακολουθήσουμε αυτά που η κοινωνία καθιστά αρεστά.. Ζήσαμε με μια χούφτα αδυναμίες  συσκευασμένες με “πρέπει” που

επιβάλλουν οι άλλοι, μέσα σε άδεια δωμάτια και σε ελπίδες άπιαστες, πέρασαν τα χρόνια χωρίς να ζήσουμε τα θέλω μας....

Ποιο να είναι το σωστό, και ποιο είναι το λάθος που πρέπει να κρατήσουμε;  Αυτό που μάθαμε σαν μαζεύαμε σκόρπια κομμάτια της καρδιάς μας μέσα από κάθε όνειρο που αφήσαμε να ξεθωριάσει στα χρόνια που πέρασαν; Ποια ζωή ζήσαμε, αυτή που εμείς θέλαμε, ή τη ζωή που άλλοι μας χάραξαν στα δικά τους καλούπια;

Αν πήγαινα πίσω το χρόνο θα ακολουθούσα μόνο τη καρδιά μου και τα θέλω μου ..

Πόσες φορές παραμερίσαμε τα θέλω μας, το έχετε σκεφτεί, κι αυτό γιατί βάλαμε την ευτυχία των άλλων πάνω απ’ τη δική μας. Χάσαμε ανθρώπους, χάσαμε στιγμές, χάσαμε χρόνια..με το σκεφτικό τι θα πουν οι άλλοι.. Κερδίσαμε τη γνώση πολύ αργά όταν δεν είχε πια για μας καμιά σημασία. Χρόνια ολόκληρα κάναμε λάθη εις βάρος του εαυτού μας, γιατί βάλαμε τα πρέπει μας πάνω απ' τα θέλω μας...

Μαρίζα Τσιτμή