Κάποτε ήταν ένα παιδί…

Κάποτε ήταν ένα παιδί..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που έψαχνε να βρει τη μητέρα του..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που έψαχνε να βρει τον πατέρα του..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που άνοιγε δρόμους μέσα απ’ τους χάρτες που έκρυβαν στις χούφτες τους ο παππούς και η γιαγιά..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που έφτιαχνε παιχνίδια από λάσπη και νυχτολούλουδα..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που έκανε φίλο ένα φάντασμα και μαζί παρηγορούσαν τα μυστικά των ανθρώπων..

Κάποτε ήταν ένα παιδί που ανακάλυψε που κρύβονταν τα μάτια της θάλασσας..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που αναμετρήθηκε με την παιδικότητα του ψάχνοντας να βρει τον εαυτό του..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που έψαχνε τι είναι ο άλλος..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που αναμετρήθηκε με τον άλλον..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που δεν είχε κανέναν στον κόσμο..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που αναμετρήθηκε με το άγνωστο..


Κάποτε ήταν ένα παιδί που έψαχνε κάτι χειροπιαστό να το εμπνεύσει
αφήνοντας πίσω τα χωματενια άλογα που καλπαζαν πάνω σε πέταλα λευκά με άρωμα νύχτας και ουρά αστροφεγγιάς απελευθερώνοντας με το μεθυστικό τους άρωμα ξεχασμένα φαντάσματα που ζούσαν για χρόνια μέσα σε κουφάλες νεκρών δέντρων..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που έκλαψε πάνω από τους περήφανους σάπιους κορμούς που αρνούμενοι να ξαποστάσουν έστω και μια στιγμή,
προσέφεραν το κουφάρι τους ως
καταφύγιο σε εξόριστα φαντάσματα..

Κάποτε ήταν ένα παιδί που δεν πίστευε στα φαντάσματα..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που έζησε μαζί με αληθινούς ανθρώπους..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που δημιούργησε αληθινούς ανθρώπους..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που βρήκε τη μαμά του…
Κάποτε ήταν ένα παιδί που βρήκε τον μπαμπά του..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που αναμετρήθηκε μ’ αυτή τη γνώση..

Κάποτε ήταν ένα παιδί που είδε στις χούφτες του να σχηματίζονται χάρτες..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που τις άνοιξε γενναιόδωρα σε άλλο παιδί…
Κάποτε ήταν ένα παιδί που ξαναβρήκε το φάντασμα του..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που πίστεψε βαθιά στα φαντάσματα..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που έζησε τις τελευταίες μέρες τις ζωής του μέσα στις ίδιες κουφάλες των ίδιων νεκρών δέντρων..




Ώσπου μια νύχτα….
Ένα άλογο φτιαγμένο από λάσπη και νυχτολούλουδα το ανέβασε στην πλάτη του και κάλπασαν πάνω στη δροσιά της νύχτας..
Κάποτε ήταν ένα παιδί που πάνω στο άλογο για πρώτη φορά εμπνεύστηκε από κάτι..
Απ’τα φύλλα των δέντρων που αήττητα στις εποχές,
πάντα…
Πάντα όμως..
Όταν έρθει η ώρα,
πεθαίνουν χορεύοντας..