Ταξιδιώτες ζωής
Η ζωή φεύγει και χάνεται με ταχύτητα φωτός.... το παρόν βιαστικό και ανεξήγητο - το μέλλον ένα άλυτο αίνιγμα , πιο οικείο νιώθουμε το παρελθόν σαν ένα μεθυστικό άρωμα νιότης που μας έμεινε η ανάμνηση της μυρωδιάς του... και σαν καταφύγιο αναμνήσεων μιας απελπισμένης επαφής στις μοναχικές μας μέρες, πρόσωπα που μας αγάπησαν και αγαπήσαμε, και που δεν υπάρχουν πλέον κοντά μας ... αναμνήσεις επώδυνες καταδικασμένες να σβήσουν και να γίνουν σκιές...στην ομίχλη του χρόνου...
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου