Διεκδίκησε το πολύ τους, το καλύτερό τους και μια αγάπη σε πράξεις, όχι σε λόγια

Γράφει η Ματίνα Νικάκη – MaGio

Και τώρα που έφτασες στο ταμείο, τι έγινε; Για πες μου; Σου βγαίνουν τα συναισθήματα ή είσαι μείον; Πας για χρεοκοπία; Πώς το κόβεις; Πώς νιώθεις αλήθεια που είσαι μία τράπεζα που σου λεηλάτησαν ό,τι πολύτιμο είχες στις θυρίδες σου; Και μήπως αναρωτήθηκες γιατί τελικά τους άφησες αφύλακτους να μπουν και να σου τα πάρουν όλα; Δεν πάει έτσι το αλισβερίσι του έρωτα, μάτια μου. Δεν πληρώνουμε μόνο. Στείλε τους κι αυτούς στο ταμείο, σεμνά και ταπεινά.

Το ξέρω πως έχεις πάντα πλεόνασμα, γιατί είναι έτσι η ψυχούλα σου, να έχεις πάντα πολύ, να γεμίζεις δίνοντας, να το γλεντάς κάνοντας τους άλλους να νιώθουν ευτυχισμένοι. Το χαμόγελο των άλλων να είναι η χαρά η δική σου. Να φροντίζεις, να είσαι πάντα εκεί, και περισσότερο στα δύσκολα, γιατί το γουστάρεις να νιώθουν οι άλλοι ασφαλείς. Ότι μπορούν ν’ ακουμπήσουν έστω για λίγο την ψυχή τους κάπου. Να τα μπορείς όλα εσύ, κι ας μην μπορείς. Να τεντώνεις τις αντοχές σου κι ας έχουν φτάσει στα όρια. Να εξαντλείς όλα σου τα ψυχικά αποθέματα και οι άλλοι να μην κάνουν ούτε ένα βήμα. Η διαδρομή πρέπει να μοιράζεται επί ίσοις όροις. Όταν το ελατήριο όμως τερματίσει, με μαθηματική ακρίβεια, θα τα τινάξει όλα στον αέρα. Και τότε θα είναι πολύ αργά να μαζέψεις και να βάλεις στη θέση τους τα κομμάτια όλα. Θα θυμώσεις, θα αγανακτήσεις, θα νιώσεις αδικημένος και θα έχεις και δίκιο. Φρόντισε να μην φτάσεις εκεί.

Διεκδίκησε το πολύ τους και το καλύτερό τους. Την αγάπη τους σε πράξεις και όχι σε λόγια. Το νοιάξιμο τους σε χάδια και φροντίδα και όχι σε υποσχέσεις. Το μαζί σας σε στιγμές και όχι σε απουσίες. Τη σιγουριά και την ασφάλεια να τη νιώθεις στην ψυχή σου και όχι να αισθάνεσαι πως είσαι μόνιμα με ένα πιστόλι στον κρόταφο. Τις περισσότερες περιπτώσεις δεν γεμίζουν με τίποτα. Αλήθεια σου λέω. Καταδικασμένα, κενά αδηφάγα όντα είναι. Μη συμβιβαστείς άλλο με το ότι να ‘ναι. Χειριστικότητα, τέλος!

Δεν σου αξίζει να είσαι μόνιμα ο πομπός σε δέκτες αρρωστημένες ψυχές. Βρες έναν άνθρωπο και μοιράσου την αγάπη, τη λαχτάρα, το νοιάξιμο, τη στενοχώρια, τα προβλήματα. Δίκαια πράγματα. Οι σχέσεις δεν είναι αφαίμαξη, αλλά αμοιβαία μετάγγιση. Αγάπα με κι εγώ θα σ’ αγαπώ περισσότερο ακόμα, γιατί το λίγο σ’ εμένα δεν εγκαταστάθηκε στις εργοστασιακές μου ρυθμίσεις! Αγάπα με όμως, τίμια και μπεσαλίδικα! Κι αν σε πειράζει που σου έθεσα τα όριά μου και θες να φύγεις, στο καλό. Αλλιώς, λίγος είναι ο χρόνος σου, μέχρι να σε πάρω χαμπάρι. Μετά, σε τελειώνω!