Έλληνες, σπάστε τα δεσμά, σπάστε τις αλυσίδες! --Μαρίζα Τσιτμή

Δεν απέχω, συμμετέχω: Στις 9 Ιουνίου διακυβεύεται ένα μεγάλο στοίχημα---Κάνε την σωστή κίνηση...

Ξυπνάς σαν σε από λήθαργο ένα πρωί και κοιτάζεις αλυσίδες στα πόδια σου… σκέφτεσαι, πως και γιατί βρέθηκες δέσμια, καθηλωμένη, τι έγινε... Κάποτε ΕΣΥ άφησες να σου τις φορέσουν…Για να σε «προστατέψουν» σου είπαν, για να νιώθεις «ασφαλής» σου είπαν, για να σε «σώσουν» σου είπαν…και τι δεν σου είπαν για να σε πείσουν κι εσύ τους πίστεψες…
Θυμάσαι, πάει καιρός από τότε πολύς καιρός ,15 ολόκληρα χρόνια ! Στην αρχή σου φαινόταν σαν ψέμα δεν το πίστευες χαμογελούσες !

ΔΕΝ αντιστάθηκες, ΔΕΝ αντέδρασες, ΔΕΝ επαναστάτησες ΔΕΝ ΕΚΑΝΕΣ ΤΙΠΟΤΑ ! ! ΓΙΑΤΙ ;
Τις συνήθισες…είδες γύρω σου ότι φορούσαν κι άλλοι…πολλοί! και αφού δεν αντέδρασαν οι άλλοι, σιώπησες κι εσύ! Άλλωστε είδες αρχικά πως δεν σε εμπόδιζαν και πολύ στα δικά σου ταξίδια. Ήθελες να αντισταθείς, αλλά μέσα σου ένιωθες μια παράξενη φοβία . Αναρωτιόσουν, αν αντιδράσω, αν μιλήσω ,αν φωνάξω και μου σφίξουν περισσότερο τις αλυσίδες και πονέσω; Και στη σκέψη αυτή σταματούσες…Κάποιες φορές σκεφτόσουν και αναπολούσες τις μέρες που στα πόδια σου δεν υπήρχαν αλυσίδες και έκανες τα ταξίδια που εσύ ήθελες .Γιατί τότε δεν άκουγες το βαρύ σύρσιμό της…. δεν ένιωθες το ασήκωτο βάρος της , δεν αισθανόσουν αυτό το σφίξιμο στα πόδια που τώρα νιώθεις
Και …μόλις σήμερα είδες και τα σημάδια…μόλις σήμερα πρόσεξες το αίμα που τρέχει από τα πληγωμένα σου πόδια …μόλις σήμερα παρατήρησες ότι μέρα με τη μέρα η αλυσίδα μπαίνει όλο και πιο βαθιά μέσα στο δέρμα σου. Σ’ έκανε να το προσέξεις ο πόνος που νιώθεις στις βαθιές πληγές σου..και που σιγά σιγά αυτός ο ανυπόφορος πόνος φτάνει ως τη ψυχή σου…
Γιατί τους άφησες να σου βάλουν αλυσίδες;
Αρχίζεις να αισθάνεσαι πως δεν έχεις άλλες δυνάμεις… τα δεσμά σου βαραίνουν, έγιναν ασήκωτα . Σκέφτεσαι ότι τώρα πλέον δε μπορείς ούτε μικρές αποστάσεις να διανύσεις…δε μπορείς να κάνεις τίποτα, τα άφησες όλα στη μέση…άφησες τη ζωή σου να σου τη πάρουν άλλοι,…σου την πήραν άλλοι…
Γιατί άφησες να σου πάρουν τη ζωή σου;
Τώρα δε τολμάς ούτε όνειρα πια να κάνεις γιατί κι αυτά φεύγουν τρέχοντας σα κυνηγημένα από το ασφυκτικό κελί της φυλακής σου …
Και τώρα τι σκέφτεσαι να κάνεις ;
Αν θέλεις μπορείς να σπάσεις τα δεσμά σου , ΜΠΟΡΕΙΣ ! Αρκεί ΕΣΥ να το αποφασίσεις Καμιά αλυσίδα δεν είναι τόσο δυνατή όσο είναι η δύναμη της ψυχής σου…
Μαρίζα Τσιτμή




Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει σε τι ύψη μπορείτε να πετάξετε. Ούτε και εσείς οι ίδιοι δεν θα το μάθετε, αν δεν ανοίξετε τα φτερά σας. Τζον Μέισον