Δε θα μάθεις ποτέ ποια ήμουν εγώ, φίλε μου, μέσα στην ανησυχία της πόλης και της νύχτας. Ήμουν πάντα ένας μικρός κατάσκοπος, δε με κατάλαβε ποτέ κανείς. Τι να το κάνω εγώ το λίγο σου, το τόσο σου. Σάμπως πάντα μόνη μου δεν ήμουν; Τι να την κάνω μια ακόμη σχέση-φάντασμα; Είχα πολλές τέτοιες και στο κάτω-κάτω, αν είναι να μην είσαι εδώ, ας μην είσαι καθόλου.
Γιατί, στο κάτω-κάτω, κουράστηκα πια να προσπαθώ για κάτι ανύπαρκτο, κουράστηκα να προσπαθώ μόνο εγώ και να βρίσκομαι πάντα σαν ζητιάνος στο περιθώριο. Κουράστηκα πια με τους ανύπαρκτους, μη διαθέσιμους άντρες, κουράστηκα να είμαι κάτι στο περίπου, να είμαι και πάλι ένα μικρό κοριτσάκι στο πίσω μέρος του καθίσματος, κουράστηκα και να παραπονιέμαι. Γενικώς, με κούρασες φίλε, και το θέμα είναι ότι δεν ήσουν μόνο εσύ, ήταν μαζί και χιλιάδες άλλοι.
Πώς να στο πω; Είναι που άμα δεν υπάρχει καύλα σε μια σχέση, άμα δεν κόβεσαι για τον άλλον, είναι σαν να κάνεις χλιαρό ντους. Είναι απλώς σαν να διατηρείς μια ψευδαίσθηση ότι υπάρχει κάτι που είναι στην ουσία αδιάφορο από καιρό. Και ξέρεις τι δεν μπορώ να καταλάβω; Όταν απλά δε θες, γιατί τον ταλαιπωρείς τον άλλον; Γιατί δεν έχεις έστω τα αρχίδια να τον αφήσεις να φύγει; Τόσος εγωισμός πια;
Άμα δε σου λείπει, άμα δεν έχεις την ανάγκη να τον/την δεις, άμα δε κάνεις μια τρέλα, να σηκωθείς μες στη νύχτα για να πας να τον/την δεις, τι να το κάνεις; Είναι σαν να τρως ένα φαγητό χωρίς αλάτι και πιπέρι. Και το άνοστο φαγητό, λυπάμαι, αλλά το ξερνάς εύκολα.
Κάποτε υπήρχαν έρωτες με μπέσα και αυθεντικότητα. Τώρα είναι σαν να προσπαθούμε να εκτελέσουμε μια συνταγή που ποτέ δε μας βγαίνει και αυτό επειδή, κορίτσια και αγόρια, μας λείπει το πιο σημαντικό συστατικό: η μαγεία. Κι άμα δεν υπάρχει μαγεία, λυπάμαι, αλλά είναι νερόβραστα τα πράγματα.
Και ψάχνουμε να βρούμε γκόμενους και γκόμενες στα apps και τους διαλέγουμε όπως ψωνίζουμε από το supermarket. Τελικά, μήπως λίγο έως πολύ, φοβούμενοι να συνδεθούμε ειλικρινά, κάναμε τον έρωτα στο σήμερα supermarket;
Και τελικά, τι λέτε; Πιστεύετε ότι μας αξίζει αυτό; Τυποποιημένοι και ξενέρωτοι έρωτες, τυποποιημένο σεξ, τυποποιημένη ζωή. Στο τέλος θα καταλήξουμε να έχουμε γίνει μικρά ρομπότ χωρίς αλήθεια και ουσία.
Α, και κάτι για επίλογο: αν σου είναι τόσο δύσκολο, αν σου είναι τόσο κουραστικό να είσαι εκεί, δεν πειράζει. Πες ότι απόψε πήρες απαλλαγή καθηκόντων, αφού έτσι το έβλεπες λοιπόν. Θα πάρω εγώ αυτή την ευθύνη, πες ότι έχω ήδη φύγει. Τώρα μπορείς να ασχοληθείς με τα σημαντικά σου και εγώ με τη ζωή μου, να της προσθέσω επιτέλους λίγη ουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου