Χωρίς εξηγήσεις φεύγουν μόνο οι δειλοί κι οι φυγόπονοι…

Εκεί φαίνεται και το ποιος είσαι και το πόσο αξίζεις.

Θέλει κότσια να μπορέσεις να σταθείς απέναντι στον άλλον, να τον κοιτάξεις στα μάτια και να του πεις την αλήθεια σου. Δεν έχει σημασία αν είναι η σωστή, αντικειμενική αλήθεια, αρκεί να είναι η δική σου. Θέλει δύναμη να αντέχεις να ξεστομίσεις λέξεις που ίσως πονέσουν, μα με τον καιρό θα λυτρώσουν τον άνθρωπο που κάποτε έλεγες πως αγαπούσες. Γιατί δεν παίζεις κρυφτό στο “φεύγω”, δεν αντέχει τα παιχνίδια ο χωρισμός. Μπορεί να σου πέρασε, να ξενέρωσες, να βαρέθηκες, ο άλλος όμως μπορεί ακόμη να νιώθει και τα αισθήματα οφείλουμε να τα σεβόμαστε, ακόμη κι αν δεν βρίσκονται μέσα στη δική μας καρδιά.

Δειλοί, “άνανδροι”, μικροί κι ασήμαντοι αυτοί που δεν έχουν το θάρρος να ξεστομίσουν κατάματα τα “θέλω” τους. Και δεν υπάρχει χειρότερη δικαιολογία απ’ το “δεν ήθελα να σε πληγώσω”! Εσύ δεν άντεχες να πληγωθείς, να έρθεις σε δύσκολη θέση, να ξεβολευτείς. Το “εγώ” σου ήταν πάλι το επίκεντρο, το δικό σου “εγώ”! Μην λες “δεν ήθελα να σε πληγώσω”, φτήνυνε αυτή η δικαιολογία και δεν πείθει πια. Κότσια δεν είχες, θάρρος δεν είχες, γι’ αυτό και το έσκασες σαν τον κλέφτη. Γιατί χωρίς εξηγήσεις φεύγουν μόνο οι δειλοί κι οι φυγόπονοι…

Μια σκληρή αλήθεια είναι προτιμότερη από 1000 “καλοντυμένα” ψέματα. Και στο “φεύγω” φαίνεται κι ο χαρακτήρας κι η δύναμη ψυχής κι η μπέσα κι η ντομπροσύνη. Εκεί φαίνεται και το ποιος είσαι και το πόσο αξίζεις. Γιατί στο “φεύγω”, σ’ αυτή τη λέξη με τα 5 γράμματα, φαίνονται όλα…

Κική Γιοβανοπούλου

gynaikaeimai