Απουσία...ζωής
Τα στέκια μας έρημα, οι δρόμοι άδειοι.. μοναξιά, η σκιά της απουσίας σου παντού...Σκέψεις...σκέψεις που ακροβατούν ανάμεσα στη λογική και στη παράνοια... Τόσα χρόνια απουσίας, τόσα όνειρα χαμένα...Όνειρα που δεν εκπληρώθηκαν ποτέ, ελπίδες πουξεθώριασαν με το αλάργεμα του χρόνου, υποσχέσεις που ξέμειναν ορφανεμένες στην αφετηρία της ζωής... κορνίζες άδειες κρεμασμένες στους γκρίζους τοίχους της ψυχής μου...
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου