Γράφει η Λαμπρινή Νίκου
Η ζωή είναι λίγη και λήγει…
Μην το ξεχνάς.
Ζήσε την ζωή και πάτα το γκάζι σου στο τέρμα.
Μην ακούς τίποτα, άσε όλους τους συναγερμούς να χτυπάνε σαν τρελοί.
Παίρνε βαθιές ανάσες και γέμιζε την καρδιά σου σαν να μην χωράει άλλες. Πολλές αμέτρητες ανάσες.
Η ζωή είναι λίγη και λήγει…

Μην το ξεχνάς.
Γιατί το ξέρεις πολύ καλά, μια φορά ερχόμαστε, μια και καλή και οφείλουμε να την κάνουμε να αξίζει για χίλιες!
Παίξε, γέλασε, βγάλε τον αυθορμητισμό σου, το πάθος σου, την αγάπη σου, το παιδί που έχεις μέσα σου.
Μην τα τσιγκουνεύεσαι, δώσε στιγμές και ας μην τις πάρεις πίσω ποτέ.
Να ενθουσιάζεσαι με τη ζωή, με το θαύμα της.
Η ζωή είναι λίγη και λήγει…
Μην το ξεχνάς.
Να ερωτεύεσαι με πάθος, να αγαπάς χωρίς όρια και μην λυπάσαι αν κάπου δεν σε εκτιμούν. Φύγε! Θα υπάρξουν αλλού που θα εκτιμήσουν την αξία της ύπαρξης σου.
Να αγκαλιάζεις σφιχτά, δυνατά και να δίνεσαι. Πρόσεχε όμως να δίνεσαι, να μην σκορπιέσαι.
Αγάπα και ας μην αγαπηθείς το ίδιο, να φροντίζεις να ταΐζεις την ψυχή σου με αγάπη να χορταίνει, να γεμίζει να έχει να δίνει απλόχερα.
Να ζεις τον έρωτα σαν να είναι η πρώτη φορά, όποτε έρχεται στο κατώφλι σου και σεβάσου τον κάθε φορά σου προσφέρει και μια ευτυχία.
Μην του κλείνεις την πόρτα. Ζήσε τα συναισθήματα που έρχονται στο διάβα σου, γέμισε το μυαλό σου εικόνες, χρώματα, αρώματα, γεύσεις, αγγίγματα.
Κολύμπα στα βαθιά, βουτά να απολαύσεις τα γνήσια και αληθινά συναισθήματα, μην φοβάσαι.

Η ζωή είναι λίγη και λήγει…
Μην το ξεχνάς.
Πάρε τα ρίσκα σου, δώστα όλα χωρίς δεύτερες σκέψεις, πέσε και ξανασήκω, μαζέψε τα μανίκια σου και πάλι από την αρχή.
Άκου τα θέλω σου, παραμέρισε τα “πρέπει” και εκφράσου, μην κρύβεσαι. Νιώσε…
Μην κρίνεις, αγάπα και δώσε απλόχερα την αγάπη σου, όπου χρειάζεται.
Να ξυπνάς κάθε πρωί και να γεμίζεις χαρά που αντικρύζεις τον υπέροχο ουρανό, τον ήλιο.
Χαμογέλα, χάριζε χαμόγελα ευτυχίας γύρω σου χωρίς να τα μετράς και τραγούδα κάθε μέρα το αγαπημένο σου τραγούδι. Χόρεψε, να την χορεύεις τη ζωή, να μην τη χαραμίζεις. Δίνε συγνώμες, δίνε ευκαιρίες και να θυμάσαι πάντα ότι είσαι άνθρωπος και κάνεις λάθη. Μη λειτουργείς με το απόλυτο, δεν είσαι κομπιούτερ. Μην αφήνεις τον εγωισμό να διαλύει τις σχέσεις γύρω σου, δίνε εξηγήσεις, μη δειλιάζεις.
Ζήσε κάθε μέρα το μεγαλείο της ζωής που σου προσφέρθηκε να ζήσεις, άσε τα μίζερα για τους λίγους και αν έρθουν και δύσκολα δεν πειράζει, άστα, κάνε τους χώρο να προσπεράσουν, να μη σε αγγίξουν.
Περπάτα, λιώσε τα παπούτσια σου, νιώσε την γη, πάτα ξυπόλυτος να αισθανθείς την ζεστασιά της.
Ζήσε, αγάπα, γέλα, δώσε, νιώσε, χάρισε.
Η ζωή είναι λίγη και λήγει…
Και την ζούνε λίγοι!
Μην το ξεχνάς.