Ποτέ δε θα φύγεις απ' τους νοσταλγικούς διαδρόμους της νιότης μου... θα σε συναντώ κάθε φορά εκεί, στα ίδια μονοπάτια των αναμνήσεων πατώντας στα χνάρια που άφησαν οι ανάσες μας μεθώντας απ' το άρωμα μιας νεανικής αγάπης τι κι αν έχουν περάσει χρόνια συνεχίζουν οι πνοές των ανέμων να αναδύουν αυτό το άρωμα που ξυπνά συναισθήματα βαθιά, και αξεπέραστα ..Έτσι σε συναντώ έχοντας στα μάτια μου εικόνες της νιότης μας κλειδωμένες στα συρτάρια του χρόνου, είναι ένα ταξίδι με συνταξιδιώτη πάντα εσένα, ένα ταξίδι με τόσα όνειρα που κατάληξε ταξίδι αναμνήσεων..
Πέρασαν χρόνια απ' τα τελευταίες λέξεις που ανταλλάξαμε, ποτέ δεν θα ξεχάσω εκείνο το βλέμμα του αποχωρισμού...Αν και υπήρχαν τότε ελπίδες να συναντηθούμε χαθήκαμε σε διαφορετικούς δρόμους. Με τα χρόνια έσβησε η φωτιά που έκαιγε κι έμεινε μόνο η στάχτη και οι αναμνήσεις...Μνήμες επώδυνες αλλοτινών χρόνων για να μας θυμίζουν το χθες σκορπώντας στη ψυχή μας θλίψη για ότι ποθήσαμε, για ότι αγαπήσαμε, σε όνειρα που επενδύσαμε και δεν τα ζήσαμε.
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου