Το βραβείο για την καλύτερη φωτογραφία άγριας φύσης δόθηκε στον Wim van den Heever με τη σπάνια καφέ ύαινα.
H φωτογραφία που κατέκτησε βραβείο για την καλύτερη φωτογραφία άγριας φύσης | YouTube@Natural History Museum
Τη νύχτα, η εγκαταλελειμμένη πόλη εξόρυξης διαμαντιών Kolmanskop είναι σχεδόν άδεια. Οι τουρίστες που επισκέπτονται αυτόν τον οικισμό των αρχών του 20ού αιώνα κοντά στην ακτή του Ατλαντικού της Ναμίμπια για τα γεμάτα άμμο κτίριά του συνήθως τη νύχτα επιστρέφουν στα καταλύματα τους.
Ωστόσο, υπάρχει ακόμα κάποια...κίνηση στους έρημους δρόμους. Ανάμεσα στα σκιερά ερειπωμένα κτίρια και τα σοκάκια που είναι μισοβυθισμένα στην άμμο, κρύβεται η μορφή μιας μοναχικής καφέ ύαινας.
Και όμως, ο Νοτιοαφρικανός φωτογράφος της άγριας φύσης Wim van den Heever, φωτογράφισε την ύαινα: κατόρθωμα που σπάνια καταφέρνει κανείς.
Είναι η φωτογραφία που κέρδισε τον μεγάλο τίτλο στο φετινό διαγωνισμό Wildlife Photographer of the Year, που διοργανώνεται από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, όπως αναφέρει το BBC.
Είναι μια ενδιαφέρουσα εικόνα, όχι μόνο για τη σύνθεσή της, αλλά και για το θέμα της. Η καφέ ύαινα είναι το σπανιότερο είδος ύαινας στον κόσμο. Είναι επίσης ένα εξαιρετικά προσαρμοστικό και ευκαιριακό ζώο, το οποίο έχει υιοθετήσει τις εγκαταλελειμμένες πόλεις διαμαντιών της Ναμίμπια ως δικές του.
Ο Van den Heever διοργανώνει εκδρομές φωτογραφίας φύσης σε όλο τον κόσμο και επιστρέφει στην έρημο Ναμίμπ μια φορά το χρόνο. Κατά τις πρώτες του επισκέψεις, έφτασε στο συμπέρασμα ότι μια καφέ ύαινα περιφερόταν τη νύχτα στην έρημη πόλη.
«Έβλεπα είτε περιττώματα είτε ίχνη από ύαινα στην περιοχή», λέει. Σύντομα του ήρθε η ιδέα να φωτογραφίσει την ύαινα στο εντυπωσιακό σκηνικό της έρημης πόλης.
Δέκα χρόνια και η φωτογραφία δεν είχε βγει...
Αφού δοκίμασε διάφορες προσεγγίσεις, ο Van den Heever αποφάσισε να ξυπνάει μεταξύ 02:00-03:00 για να επιστρέφει στο Kolmanskop και να στήνει την κάμερά του, ενώ η πόλη ήταν εντελώς άδεια. Ωστόσο, η λήψη της φωτογραφίας ήταν εξαιρετικά δύσκολη.
Η καφέ ύαινα είναι ένα ντροπαλό ζώο, που δραστηριοποιείται κυρίως τη νύχτα. Για χρόνια, ο Van den Heever έβλεπε μόνο μια ματιά από μακριά από την πόλη, συχνά να τρέχει προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Σε αυτό προστέθηκε και το αποθαρρυντικό περιβάλλον της ερήμου Ναμίμπ. Οι ανατολικοί άνεμοι έφερναν άμμο που συσσωρευόταν σε ύψος ενός μέτρου (3,3 πόδια) πάνω στον φωτογραφικό του εξοπλισμό κατά τη διάρκεια της νύχτας. «Υπήρξαν ένα ή δύο χρόνια που οι φωτογραφικές μηχανές καταστράφηκαν εντελώς», λέει. Όταν φυσούσε δυτικός άνεμος από τον ωκεανό, έφερνε πυκνά στρώματα ομίχλης. «Τότε, ακόμα και αν υπάρχει μια ύαινα στη φωτογραφία σου, δεν μπορείς να τη δεις, επειδή η ομίχλη είναι πολύ πυκνή».
Τέλος, υπήρχε το ζήτημα του πού να τοποθετηθεί η κάμερα-παγίδα. Ο Van den Heever φαντάστηκε τη διαδρομή που θα ακολουθούσε μια ύαινα καθώς περιπλανιόταν στην εγκαταλελειμμένη πόλη.
«Πάντα είχα στο μυαλό μου ότι αν κάτι πρόκειται να περπατήσει από αυτή την κατεύθυνση προς αυτή την κατεύθυνση, θα πρέπει να περάσει από αυτό το επίπεδο», λέει ο Van den Heever. «Και αν μπορέσω να το συγχρονίσω σωστά, μπορώ να βάλω την ύαινα εδώ και το σπίτι εκεί. Και έτσι βασικά επέλεξα τη σύνθεση και την τοποθέτηση των καμερών».
Μετά από αυτό, ήταν θέμα αναμονής. Πέρασαν δέκα χρόνια επισκέψεων στο Kolmanskop, κατά τη διάρκεια των οποίων οι φωτογραφικές παγίδες του Van den Heever κατέγραψαν μερικά τσακάλια που κοιτούσαν προς τη λάθος κατεύθυνση, αλλά καμία καφέ ύαινα.
Τότε ήρθε η νύχτα που οι συνθήκες ήταν ιδανικές και η ύαινα περπάτησε ακριβώς εκεί που ο Van den Heever περίμενε. «Η κάμερά μου ενεργοποιήθηκε τρεις φορές εκείνη τη νύχτα. Την πρώτη φορά, όταν δοκίμαζα τη σκηνή. Τη δεύτερη φορά, δεν συνέβη τίποτα, και την τρίτη φορά, υπήρχε μια ύαινα στη φωτογραφία».
Περιγράφει ότι ήταν έτοιμος να δακρύσει όταν είδε την εικόνα για πρώτη φορά στην οθόνη της κάμερας. «Είναι ακριβώς όπως είχα φανταστεί την εικόνα», λέει. «Είναι ακριβώς αυτό που έψαχνα από την πρώτη μέρα. Γι' αυτό έκανα όλη αυτή την προσπάθεια, όλες αυτές τις εποχές για να το πετύχω».
Υπολογίζεται ότι στην νότια Αφρική έχουν απομείνει μεταξύ 4.370 και 10.110 καφέ ύαινες, γεγονός που τις καθιστά τις πιο σπάνιες ύαινες στον κόσμο. Το είδος θεωρείται «σχεδόν απειλούμενο», αλλά ο πληθυσμός του θεωρείται ότι είναι σχετικά σταθερός, σύμφωνα με την Marie Lemerle, η οποία διευθύνει το Brown Hyena Research Project (Ερευνητικό Πρόγραμμα για τις Καφέ Υένες) με έδρα την πόλη Lüderitz, περίπου 12 χιλιόμετρα (7,5 μίλια) από το Kolmanskop.
«Είναι ένα πολύ αόριστο είδος», λέει ο Lemerle. «Πιθανότατα βρίσκονται σε πολλά μέρη όπου οι άνθρωποι δεν περιμένουν να τα βρουν». Είναι επίσης ήσυχα ζώα. Η πιο γνωστή κηλιδωτή ύαινα έχει μια χαρακτηριστική κραυγή που μπορεί να ακουστεί από μεγάλη απόσταση, αλλά η καφέ ύαινα δεν είναι καθόλου τόσο φωνακλού. «Μπορεί να περάσουν δίπλα από τη σκηνή σας και να μην τις ακούσετε καν», λέει ο Lemerle. «Θα δεις μόνο τα ίχνη τους το επόμενο πρωί».
Τη νύχτα, η εγκαταλελειμμένη πόλη εξόρυξης διαμαντιών Kolmanskop είναι σχεδόν άδεια. Οι τουρίστες που επισκέπτονται αυτόν τον οικισμό των αρχών του 20ού αιώνα κοντά στην ακτή του Ατλαντικού της Ναμίμπια για τα γεμάτα άμμο κτίριά του συνήθως τη νύχτα επιστρέφουν στα καταλύματα τους.
Ωστόσο, υπάρχει ακόμα κάποια...κίνηση στους έρημους δρόμους. Ανάμεσα στα σκιερά ερειπωμένα κτίρια και τα σοκάκια που είναι μισοβυθισμένα στην άμμο, κρύβεται η μορφή μιας μοναχικής καφέ ύαινας.
Και όμως, ο Νοτιοαφρικανός φωτογράφος της άγριας φύσης Wim van den Heever, φωτογράφισε την ύαινα: κατόρθωμα που σπάνια καταφέρνει κανείς.
Είναι η φωτογραφία που κέρδισε τον μεγάλο τίτλο στο φετινό διαγωνισμό Wildlife Photographer of the Year, που διοργανώνεται από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, όπως αναφέρει το BBC.
Είναι μια ενδιαφέρουσα εικόνα, όχι μόνο για τη σύνθεσή της, αλλά και για το θέμα της. Η καφέ ύαινα είναι το σπανιότερο είδος ύαινας στον κόσμο. Είναι επίσης ένα εξαιρετικά προσαρμοστικό και ευκαιριακό ζώο, το οποίο έχει υιοθετήσει τις εγκαταλελειμμένες πόλεις διαμαντιών της Ναμίμπια ως δικές του.
Ο Van den Heever διοργανώνει εκδρομές φωτογραφίας φύσης σε όλο τον κόσμο και επιστρέφει στην έρημο Ναμίμπ μια φορά το χρόνο. Κατά τις πρώτες του επισκέψεις, έφτασε στο συμπέρασμα ότι μια καφέ ύαινα περιφερόταν τη νύχτα στην έρημη πόλη.
«Έβλεπα είτε περιττώματα είτε ίχνη από ύαινα στην περιοχή», λέει. Σύντομα του ήρθε η ιδέα να φωτογραφίσει την ύαινα στο εντυπωσιακό σκηνικό της έρημης πόλης.
Δέκα χρόνια και η φωτογραφία δεν είχε βγει...
Αφού δοκίμασε διάφορες προσεγγίσεις, ο Van den Heever αποφάσισε να ξυπνάει μεταξύ 02:00-03:00 για να επιστρέφει στο Kolmanskop και να στήνει την κάμερά του, ενώ η πόλη ήταν εντελώς άδεια. Ωστόσο, η λήψη της φωτογραφίας ήταν εξαιρετικά δύσκολη.
Η καφέ ύαινα είναι ένα ντροπαλό ζώο, που δραστηριοποιείται κυρίως τη νύχτα. Για χρόνια, ο Van den Heever έβλεπε μόνο μια ματιά από μακριά από την πόλη, συχνά να τρέχει προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Σε αυτό προστέθηκε και το αποθαρρυντικό περιβάλλον της ερήμου Ναμίμπ. Οι ανατολικοί άνεμοι έφερναν άμμο που συσσωρευόταν σε ύψος ενός μέτρου (3,3 πόδια) πάνω στον φωτογραφικό του εξοπλισμό κατά τη διάρκεια της νύχτας. «Υπήρξαν ένα ή δύο χρόνια που οι φωτογραφικές μηχανές καταστράφηκαν εντελώς», λέει. Όταν φυσούσε δυτικός άνεμος από τον ωκεανό, έφερνε πυκνά στρώματα ομίχλης. «Τότε, ακόμα και αν υπάρχει μια ύαινα στη φωτογραφία σου, δεν μπορείς να τη δεις, επειδή η ομίχλη είναι πολύ πυκνή».
Τέλος, υπήρχε το ζήτημα του πού να τοποθετηθεί η κάμερα-παγίδα. Ο Van den Heever φαντάστηκε τη διαδρομή που θα ακολουθούσε μια ύαινα καθώς περιπλανιόταν στην εγκαταλελειμμένη πόλη.
«Πάντα είχα στο μυαλό μου ότι αν κάτι πρόκειται να περπατήσει από αυτή την κατεύθυνση προς αυτή την κατεύθυνση, θα πρέπει να περάσει από αυτό το επίπεδο», λέει ο Van den Heever. «Και αν μπορέσω να το συγχρονίσω σωστά, μπορώ να βάλω την ύαινα εδώ και το σπίτι εκεί. Και έτσι βασικά επέλεξα τη σύνθεση και την τοποθέτηση των καμερών».
Μετά από αυτό, ήταν θέμα αναμονής. Πέρασαν δέκα χρόνια επισκέψεων στο Kolmanskop, κατά τη διάρκεια των οποίων οι φωτογραφικές παγίδες του Van den Heever κατέγραψαν μερικά τσακάλια που κοιτούσαν προς τη λάθος κατεύθυνση, αλλά καμία καφέ ύαινα.
Τότε ήρθε η νύχτα που οι συνθήκες ήταν ιδανικές και η ύαινα περπάτησε ακριβώς εκεί που ο Van den Heever περίμενε. «Η κάμερά μου ενεργοποιήθηκε τρεις φορές εκείνη τη νύχτα. Την πρώτη φορά, όταν δοκίμαζα τη σκηνή. Τη δεύτερη φορά, δεν συνέβη τίποτα, και την τρίτη φορά, υπήρχε μια ύαινα στη φωτογραφία».
Περιγράφει ότι ήταν έτοιμος να δακρύσει όταν είδε την εικόνα για πρώτη φορά στην οθόνη της κάμερας. «Είναι ακριβώς όπως είχα φανταστεί την εικόνα», λέει. «Είναι ακριβώς αυτό που έψαχνα από την πρώτη μέρα. Γι' αυτό έκανα όλη αυτή την προσπάθεια, όλες αυτές τις εποχές για να το πετύχω».
Υπολογίζεται ότι στην νότια Αφρική έχουν απομείνει μεταξύ 4.370 και 10.110 καφέ ύαινες, γεγονός που τις καθιστά τις πιο σπάνιες ύαινες στον κόσμο. Το είδος θεωρείται «σχεδόν απειλούμενο», αλλά ο πληθυσμός του θεωρείται ότι είναι σχετικά σταθερός, σύμφωνα με την Marie Lemerle, η οποία διευθύνει το Brown Hyena Research Project (Ερευνητικό Πρόγραμμα για τις Καφέ Υένες) με έδρα την πόλη Lüderitz, περίπου 12 χιλιόμετρα (7,5 μίλια) από το Kolmanskop.
«Είναι ένα πολύ αόριστο είδος», λέει ο Lemerle. «Πιθανότατα βρίσκονται σε πολλά μέρη όπου οι άνθρωποι δεν περιμένουν να τα βρουν». Είναι επίσης ήσυχα ζώα. Η πιο γνωστή κηλιδωτή ύαινα έχει μια χαρακτηριστική κραυγή που μπορεί να ακουστεί από μεγάλη απόσταση, αλλά η καφέ ύαινα δεν είναι καθόλου τόσο φωνακλού. «Μπορεί να περάσουν δίπλα από τη σκηνή σας και να μην τις ακούσετε καν», λέει ο Lemerle. «Θα δεις μόνο τα ίχνη τους το επόμενο πρωί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου