Μαμά, έκλαψα, σε φώναζα, αλλά το μόνο που άκουσα ήταν η φωνή σου να σβήνει από μακριά, καθώς έκλαιγες και για μένα.

 

Μαμά, ήρθα σε αυτόν τον κόσμο με απαλά μάτια γεμάτα αθωότητα, ελπίζοντας να πιω το ζεστό σου γάλα, να νιώσω την αγάπη σου και να μεγαλώσω κάτω από τη φροντίδα σου. Αλλά πριν προλάβω καν να σταθώ σταθερός στα μικρά μου ποδαράκια, με πήραν μακριά σου. Έκλαψα, σε φώναζα, αλλά το μόνο που άκουσα ήταν η φωνή σου να σβήνει από μακριά, καθώς έκλαιγες και για μένα. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μου επιτρέπεται να μείνω μαζί σου, γιατί η ανάγκη μου για γάλα και άνεσή σου απορρίπτεται και γιατί αντ' αυτού μου φέρονται σαν προϊόν, σαν κάτι που πρέπει να πωληθεί, να χρησιμοποιηθεί και να ξεχαστεί. Ραγίζει η καρδούλα μου όταν βλέπω τη θλίψη στα μάτια σου, όταν νιώθω το κενό να μην είμαι κοντά σου. Δεν είμαι ένα πράγμα - είμαι το παιδί σου, είμαι μια ζωή που ήθελε μόνο τη ζεστασιά και τη φροντίδα σου. Κι όμως εδώ είμαι, με πήραν μακριά, φοβισμένη και μόνη, αναρωτιέμαι γιατί οι άνθρωποι μας το κάνουν αυτό, γιατί δεν βλέπουν τα δάκρυά μου, τον πόνο μου και τη λαχτάρα μου για σένα. Το μόνο που θέλω είναι να είμαι με τη μαμά μου, να με αγαπούν, όχι να μου φέρονται σαν κάτι χωρίς συναισθήματα. Παρακαλώ, ακούστε την κραυγή μου... Θέλω μόνο τη μητέρα μου