
Γράφει η Κατερίνα Ανδριανού
Το ψέμα έχει φωνή. Η αλήθεια έχει σιωπή.
Το ψέμα ντύνεται με χρώματα, με ωραία λόγια, με βολικές υποσχέσεις. Σου χτυπάει την πόρτα όταν είσαι ευάλωτος, σε χαϊδεύει με τη βεβαιότητα πως όλα είναι εύκολα. Σε νανουρίζει, σε παγιδεύει. Και μετά; Σε πετάει στο κενό.
Η αλήθεια, αντίθετα, δεν βιάζεται. Δεν φοράει μάσκες. Δεν υπόσχεται τίποτα που δεν μπορεί να κρατήσει. Σου χαράζει το δέρμα, σου τσακίζει το «εγώ», σε αφήνει γυμνό απέναντι στον εαυτό σου. Είναι σκληρή, ωμή, μα εκεί κρύβεται η λευτεριά της.
Ποιος το ψέμα και ποια η αλήθεια;
Στο τέλος δεν θα χρειαστεί να ψάξεις πολύ. Το ψέμα σε πονάει πάντα με τον ίδιο τρόπο: σε αδειάζει. Σου τρώει κομμάτι κομμάτι την ψυχή, μέχρι να μη θυμάσαι ποιος είσαι. Η αλήθεια, ακόμα κι αν σε ρίξει στα γόνατα, έχει μέσα της ένα «σηκώσου». Έχει την υπόσχεση ότι ό,τι μείνει όρθιο, θα είναι πραγματικό.
Και ξέρεις κάτι; Δεν είναι θέμα να ξεχωρίσεις ποιος ψεύδεται και ποιος λέει την αλήθεια. Είναι θέμα να δεις τι αντέχεις. Γιατί το ψέμα είναι πάντα πιο εύκολο. Μπαίνει στα αυτιά σου και σου ψιθυρίζει αυτά που θες να ακούσεις. Η αλήθεια σε ταρακουνάει, σου θυμίζει ότι δεν υπάρχει παραμύθι χωρίς τίμημα.
Το ψέμα θα σου δώσει ησυχία. Η αλήθεια θα σου δώσει ζωή.
Αν θες να επιβιώσεις, διάλεξε το πρώτο.
Αν θες να ζήσεις, διάλεξε το δεύτερο.
Στο τέλος της μέρας, δεν θα θυμάσαι τα λόγια. Θα θυμάσαι το συναίσθημα. Και πίστεψέ με, η αλήθεια, όσο κι αν πονάει, είναι το μόνο που σε κρατάει ζωντανό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου