Εκείνοι που αντέχουν στα δύσκολα, στα εύκολα θριαμβεύουν

Γράφει η Αστέρω

Ο έρωτας δεν είναι μόνο τα χαμόγελα, τα λουλούδια και οι ανέμελες στιγμές. Δεν είναι μόνο τα βλέμματα που βγάζουν φωτιές ή τα χέρια που σφιχταγκαλιάζονται σε νύχτες γεμάτες υποσχέσεις. Ο έρωτας δοκιμάζεται όταν όλα γύρω μοιάζουν να γκρεμίζονται. Όταν η καθημερινότητα βαραίνει, όταν οι φόβοι και η κούραση φωνάζουν πιο δυνατά από τα όνειρα. Εκείνοι που αντέχουν σε αυτές τις στιγμές είναι εκείνοι που μαθαίνουν τη βαθύτερη ουσία του δεσίματος.

Μια σχέση χτίζεται στη φωτιά των δυσκολιών. Στις μέρες που η σιωπή πονάει πιο πολύ από τα λόγια. Στις νύχτες που η απόσταση μοιάζει ατελείωτη, είτε είναι χιλιόμετρα είτε ψυχικά χάσματα. Στις στιγμές που τα μάτια είναι υγρά από απογοήτευση, αλλά τα χέρια αρνούνται να αφήσουν το ένα το άλλο. Αν τότε οι δύο άνθρωποι αντέξουν, αν κρατηθούν, αν παλέψουν ο ένας δίπλα στον άλλο, τότε χτίζουν κάτι που δεν γκρεμίζεται με την πρώτη καταιγίδα.

Η αντοχή στα δύσκολα δεν είναι μοιρολατρία. Είναι επιλογή. Είναι η απόφαση να σταθείς πλάι στον άνθρωπό σου όταν όλα γύρω σάς πιέζουν να χωρίσετε δρόμους. Είναι η πίστη ότι η αγάπη δεν είναι ένα παραμύθι μόνο για τις καλές εποχές, αλλά μια αλήθεια που φέρνει φως ακόμα και στις πιο σκοτεινές ώρες.

Κι έπειτα, όταν οι δυσκολίες περνούν, όταν το βάρος λιγοστεύει και η ζωή χαμογελά ξανά, αυτοί που άντεξαν δε χαίρονται απλά. Θριαμβεύουν. Γιατί γνωρίζουν την αξία κάθε ανάσας, κάθε αγκαλιάς, κάθε χαμόγελου. Γιατί ξέρουν πως τίποτα δεν είναι δεδομένο, κι έτσι απολαμβάνουν τα εύκολα σαν να είναι θησαυρός. Ο έρωτάς τους γίνεται πιο λαμπερός, πιο δυνατός, πιο γεμάτος.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το να ξέρεις ότι έχεις έναν άνθρωπο που δε λύγισε όταν όλα ήταν δύσκολα. Κι όταν πια έρθουν οι καλές μέρες, η χαρά σας δεν είναι απλή. Είναι μια γιορτή που έχετε κερδίσει με το σπαθί σας. Κάθε φιλί γίνεται θρίαμβος, κάθε χαμόγελο νίκη, κάθε κοινό όνειρο απόδειξη ότι άξιζε να παλέψετε.

Ο έρωτας που επιβιώνει στις καταιγίδες δεν είναι αθώος, αλλά είναι αληθινός. Έχει ουλές, έχει μνήμες πόνου, αλλά ακριβώς γι’ αυτό έχει και ρίζες βαθιές, που δεν ξεριζώνονται. Αυτός ο έρωτας δε φοβάται το αύριο, γιατί έχει ήδη νικήσει το χθες.

Εκείνοι που αντέχουν στα δύσκολα δεν περιμένουν ένα παραμύθι. Χτίζουν το δικό τους. Κι όταν φτάνουν στα εύκολα, δεν τα θεωρούν δεδομένα. Τα γιορτάζουν, τα τιμούν, τα ζουν με πάθος. Γιατί ξέρουν ότι η αγάπη δεν είναι να λες «σε θέλω» όταν όλα είναι εύκολα, αλλά να αποδεικνύεις το «σε επιλέγω» όταν όλα γίνονται δύσκολα.

Κι αυτός είναι ο θρίαμβος.

Ένας έρωτας που άντεξε, που στάθηκε, που ωρίμασε.

Ένας έρωτας που δε λύγισε, κι έτσι στα εύκολα λάμπει σαν ήλιος μετά την καταιγίδα.