Γράφει ο Μιχάλης Στεφανίδης
Θα γνωρίσεις πολλούς.
Άνθρωποι που θα μετρούν τα πάντα. Πού πήγες, τι έκανες, με ποιον ήσουν.
Θα κοιτάνε το «βιογραφικό» σου. Τους αριθμούς. Τα “πόσα” και τα “πότε”.
Και κάπως έτσι, θα προσπαθήσουν να σε χωρέσουν στο δικό τους κουτάκι.
Μην μείνεις εκεί.
Δεν είναι όλοι για σένα.
Δεν πρέπει να είναι.
Και σίγουρα δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα σε κανέναν που δεν βλέπει πέρα από τα νούμερα.
Γιατί μια μέρα, θα πέσεις πάνω σε κάποιον διαφορετικό.
Δεν θα ρωτήσει πολλά. Δεν θα σταθεί στα “πριν”.
Πώς χαμογελάς όταν δεν σε προσέχουν.
Πώς παγώνεις όταν νιώθεις ότι δεν χωράς.
Και αντί να φύγει, θα κάτσει πιο κοντά.
Δεν θα σου ζητήσει να πεις “ποιος είσαι”.
Θα το μάθει από τον τρόπο που σε νοιάζει το κάθε τι.
Από τις σιωπές σου. Από τις μικρές αλήθειες που ξεφεύγουν όταν δεν προσέχεις.
Κι εσύ θα το νιώσεις.
Θα νιώσεις ότι εδώ, δεν χρειάζεται να παλέψεις για να σε δουν.
Ότι εδώ, μπορείς να ξεκουραστείς λίγο. Να είσαι.
Και τότε θα καταλάβεις.
Ότι δεν αξίζει να στέκεσαι σε κανέναν που σου ζητάει να μειωθείς για να σε μετρήσει.
Αλλά μόνο σε εκείνον που, χωρίς να πει πολλά, σε χωράει ολόκληρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου