Κάποιοι δεν θα σε νιώσουν, ούτε με μετάφραση.

Γράφει η Μαργαρίτα Ζερβού

Κάποιοι δεν θα σε νιώσουν.
Ούτε με μετάφραση. Ούτε με λεξικό. Ούτε με χάρτη.
Κι εσύ θα επιμένεις να τους εξηγείς. Να ξεγυμνώνεσαι. Να γίνεσαι απλός, καθαρός, διαυγής. Να μιλάς τη γλώσσα τους για να μη σε παρεξηγήσουν.

Αλλά δεν είναι θέμα γλώσσας. Είναι θέμα ψυχής.

Όταν κάποιος δεν θέλει να σε δει, θα σε αγνοεί ακόμα κι αν στέκεσαι μπροστά του γυμνός από αλήθειες. Όταν κάποιος δεν έχει την ικανότητα ή την πρόθεση να νιώσει, δεν θα σε νιώσει. Ό,τι κι αν κάνεις.

Μην το πάρεις προσωπικά.
Δεν είναι όλοι φτιαγμένοι για να σε καταλάβουν. Δεν είναι όλοι έτοιμοι να ακούσουν κάτι πέρα από τον εαυτό τους. Και δεν είναι υποχρεωμένοι. Όπως κι εσύ δεν είσαι υποχρεωμένος να μικρύνεις για να χωρέσεις σε μυαλά που δεν αντέχουν το μέγεθος της καρδιάς σου.

Σταμάτα να εξηγείς ποιος είσαι. Όσοι πρέπει, το βλέπουν. Το νιώθουν. Το διαβάζουν ανάμεσα στις σιωπές σου. Δεν χρειάζονται διερμηνέα για την ψυχή σου. Τη μιλούν τη γλώσσα. Και αν δεν την ξέρουν, θα την μάθουν. Γιατί έτσι κάνουν όσοι θέλουν να μείνουν.

Και μη θυμώνεις.
Μη θυμώνεις με όσους δεν στάθηκαν αντάξιοι των λέξεών σου. Μην πικραίνεσαι για εκείνους που σε κοίταξαν και δεν είδαν τίποτα. Δεν είχαν μάτια για σένα. Όχι γιατί δεν άξιζες, αλλά γιατί κοίταζαν μόνο τον εαυτό τους στον καθρέφτη σου.

Προχώρα.
Κράτα τη γλώσσα σου αυθεντική, ακόμα κι αν δεν την καταλαβαίνουν όλοι. Κράτα την ψυχή σου ανοιχτή, αλλά όχι έκθετη. Μίλα σε εκείνους που ακούνε. Άσε τους υπόλοιπους να σε χάσουν.

Γιατί, ξέρεις…
Οι πιο σημαντικές αλήθειες δεν φωνάζονται.
Απλώς αναγνωρίζονται.