Θα είσαι πάντα όσα δεν τόλμησες να πεις, να ζήσεις και να διεκδικήσεις.

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Ένα τελευταίο μήνυμα σου χρώσταγε και το έστειλε κι αυτό.
Μια τελευταία ευκαιρία.. να μην πουλήσεις φτηνά τις επιθυμίες σου.
Να μην ξεπουλήσεις σε τιμή χαμηλότερη κι από τις εκπτώσεις τα όνειρά σου.
Βλέπεις κάποτε την έπεισες πως δεν ήσουν λόγια.. κάποτε την έπεισες πως για ό,τι αγάπησες, για ό,τι πόθησες, για ό,τι θέλησες, θα πάλευες.
Κι εκείνη.. εκείνη σε έβλεπε για καιρό να ξεπουλάς επιθυμίες, να μικραίνεις τα θέλω σου και μαζί να μικραίνεις κι εσύ..
Γιατί ξέρεις.. κάθε καληνύχτα που δεν είπες, κάθε καλημέρα που είπες σιωπηλά, κάθε λέξη που δεν ξεστόμισες και την άφησες για αργότερα, αυτό είσαι.
Κάθε σκέψη που την άφησες σκέψη.. κάθε “σ’αγαπώ” που δεν τόλμησες, κάθε “σε θέλω” που κατάπιες, κάθε “μου λείπεις” που άφησες στην αναμονή για “όταν θα”..
Αυτό είσαι!

Και δεν είναι που δεν σε καταλαβαίνει.. είναι που καμια φορά, όταν αγαπάς πολύ, ελευθερώνεις τον άλλο.
Τον αφήνεις στα “σ’αγαπώ” που επέλεξε να μην πει. Στα “δεν πρέπει” που επέβαλλε στον εαυτό του και στα “δεν γίνεται” που φρόντισε να ακολουθήσει.

Δεν είναι που δεν σε καταλαβαίνει.. είναι που θα σε αφήσει στην υπεύθυνη και σοβαροφανή ζωή σου.. να επιβιώσεις ανάμεσα στα εμπόδια που έβαλες ανάμεσά σας. Στα υποκατάστατα που βρήκες για να μην την ζητάς. Θα σε λέει βλάκα για καιρό.. όπως σου έλεγε “μου λείπεις ρε βλάκα” κάθε φορά που σε έψαχνε γύρω της.
Και θα σε αφήσει στα τετραγωνάκια σου και σε μια καθημερινότητα που δεν θα υπάρχει πια για σένα.
Κι ας ξέρει πως τα σωθικά της ουρλιάζουν ακόμα για σενα. Κι ας ξέρεις πως δεν μπορείς να κάνεις το μυαλό σου να σταματήσει να σου λέει πως τη θες ακόμα.

Κι όσο εσύ θα επιβιώνεις στις περίπου λύσεις και θα γεύεσαι το νερωμένο σου κρασί.. εκείνη θα ζήσει..
Δεν θα παραδώσει αμαχητί τα όνειρά της. Δεν θα παραδώσει a priori τα θέλω της.
Και δεν θα ζήσει στα μέτρα και στα όρια του χλιαρού..

Εκείνη, θα είναι για σένα όσα δεν τόλμησες ποτέ.
Κι εσύ… θα είσαι όλα εκείνα που είδε σε εσένα. Όλα εκείνα που πίστεψε για εσένα. Όλα εκείνα που θα μπορούσες να έχεις επιλέξει.. και δεν τόλμησες ποτέ.

Μόνο μην το ξέχάσεις αυτό.. μην ξεχάσεις ποτέ πως όσα δεν έκανες, όσα λαχτάρησες σιωπηλά, όσα θέλησες κρυφά.. όσα σκέφτηκες για εσάς κι ας μην τα τόλμησες, εκείνες οι μεθυσμένες σκέψεις σου και τα όνειρα λίγο πριν χαράξει η μέρα, αυτό είσαι.. κι αυτό είναι για σένα.
Ελεύθερος.. λυτρωμένος..