Tο μύνημα της ημέρας

"Ο δρόμος της αναβλητικότητας είναι στρωμένος με χαμένες ευκαιρίες." — William Arthur Ward

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2025

Η συγκινητική ιστορία του Φρανκ Φίγκελ, του αληθινού «Ποπάυ»



Σαν σήμερα, 26 Μαρτίου, οι παραγωγοί σπανακιού στο Τέξας στήνουν άγαλμα στον ευεργέτη τους... τον Ποπάυ. Τον ήρωα τον κινουμένων σχεδίων. Όχι τον... αλήθινο!

Φοράει τα ναυτικά του ρούχα, έχει πάντα την πίπα του, τον ξεχωρίζεις για τα τατουάζ του! Σήμα κατατεθέν του θρυλικού Ποπάυ, ωστόσο, είναι το σπανάκι το οποίο καταναλώνει με μανία κάθε φορά που θέλει να πάρει δύναμη. Αυτό ακριβώς εκτίμησαν και οι παραγωγοί σπανακιού στο Τέξας οι οποίοι του έστησαν άγαλμα


Κάποιος θα μπορούσε να για τον Ποπάυ πως είναι το μοναδικό καρτούν που κατάφερε να περάσει σε δημοφιλία τον Μίκι Μάους! Αυτό θα ήταν αρκετό. Το θρυλικό ναυτάκι, όμως, ήταν πολλά περισσότερα. Ένα από αυτά είναι πως ήταν και μέγας ευεργέτης των παραγωγών σπανακιού στο Τέξας οι οποίοι μια ημέρα σαν σήμερα, στις 26 Μαρτίου του 1937 του έστησαν ένα άγαλμα προκειμένου να τον τιμήσουν για την τεράστια προσφορά του στον κλάδο τους και κυρίως την... εκτόξευση των πωλήσεων!


Το θέμα, ωστόσο, είναι πως λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν πως εκτός από τον Ποπάυ που όλοι αγαπήσαμε, υπάρχει και ο Φρανκ «Rocky» Φίγκελ ο άνθρωπος που ήταν η πηγή έμπνευσης για το διάσημο καρτούν.
Ο Ποπάυ, το διάσημο καρτούν και το σπανάκι

Κοντός. Όμορφο δεν τον λες. Έχει χαρακτήρα όμως. Δεν έχει δόντια ή έτσι φαίνεται τουλάχιστον. Έχει ένα μάτι. Έχει, όμως, τατουάζ. Πράγμα σπάνιο για ήρωες του είδους του. Στο στόμα του έχει συνέχεια μια πίπα και δεν αποχωρίζεται ποτέ τη ναυτική του στολή. Είναι γκρινιάρης. Αλλά κατά βάση είναι καλόκαρδος.



Γεννήθηκε κατά τη διάρκεια ενός τυφώνα στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια. Και έχει και κάτι περίεργο... Κάθε φορά που βρίσκεται σε μπελάδες (στους οποίους συνήθως τον μπλέκει η αγαπημένη του Όλιβ) τρώει σπανάκι και γίνεται σούπερ δυνατός. Τόσο δυνατός που κατατροπώνει όλους τους αντιπάλους του.

Ο Ποπάυ «γεννήθηκε» στις 17 Ιανουαρίου του 1929. Η πρώτη του εμφάνιση έγινε σε μία σειρά κόμικς της νεοϋορκέζικης εφημερίδας Evening Journal με τίτλο «Thimble Theater» . «Πατέρας» του ήταν ο σκιτσογράφος Έλζι Κράισλερ Σίγκαρ. Ο θρυλικός ναύτης, σήμερα, πλέον, θεωρείται ο πρόδρομος των υπερηρώων που κυριάρχησαν στα κόμικς μερικά χρόνια αργότερα.

Η αλήθεια είναι πως εκείνη η σειρά κόμικ στην Evening Journal, υπήρχε ήδη 10 χρόνια πριν εμφανιστεί ο Ποπάυ. Πρωταγωνιστές ήταν η Όλιβ Όιλ, ο αδερφός της Κάστορ και ο αγαπημένος της Χαμ Γκρέιβι.


Ο θρυλικός ναύτης με την αδυναμία στο σπανάκι εμφανίστηκε αρχικά σε δευτερεύοντες ρόλους αλλά όσο περισσότερο τον αγαπούσε το κοινό τόσο μεγαλύτερη ήταν και η συμμετοχή του, μέχρι που τελικά όχι απλά έγινε πρωταγωνιστής αλλά ολόκληρη η σειρά πήρε το όνομά του.

Αρχικά η σειρά κόμικ μετονομάστηκε σε «Thimble Theater starring Popeye» και αργότερα απλά «Popeye». Η πρώτη εμφάνιση του Ποπάυ στο… γυαλί έγινε το 1933, σε ένα καρτούν της Paramount με τίτλο «Popeye the Sailor».

Περίπου 9 χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση, ωστόσο, ο «πατέρας» του Ποπάυ άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο και πολλοί φοβήθηκαν πως μαζί του θα πέθαινε και ο αγαπημένος τους ήρωας. Βρέθηκαν, ωστόσο, πολλοί και άξιοι συνεχιστές οι οποίοι κατάφεραν να κάνουν τον Ποπάυ τον πιο δημοφιλή χαρακτήρα κόμικ στις ΗΠΑ, ξεπερνώντας ακόμα και τον Μίκι Μάους!

Όπως ήδη ειπώθηκε ο Ποπάυ κάθε φορά που είχε μπλεξίματα έτρωγε το αγαπημένο του σπανάκι, αποκτούσε υπερφυσικές δυνάμεις και κατατρόπωνε τους εχθρούς τους! Μαγική εξέλιξη αυτή για τις μαμάδες οι οποίες βρήκαν την ευκαιρία να δίνουν σπανάκι στα παιδιά τους και να τους λένε πως θα γίνουν και αυτά τόσο δυνατά όσο και ο Ποπάυ. Τα πιτσιρίκια έτρωγαν μετά μανίας σπανάκι με αποτέλεσμα από διατροφική συνήθεια να γίνει κάτι σε... μανία!


Λέγεται, μάλιστα, πως το 1937 σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ, όπως για παράδειγμα στο Τέξας, η παραγωγή σπανακιού αυξήθηκε κατά 33% και οι παραγωγοί ανακήρυξαν τον Ποπάυ σε ευεργέτη τους αφού τέτοιες... δόξες δεν είχαν ζήσει ποτέ ξανά στο παρελθόν. Για να τον τιμήσουν, μάλιστα, του έστησαν και ένα ωραιότατο άγαλμα στην πόλη Κρίσταλ του Τέξας, που είναι μια πόλη (ακόμα και σήμερα) που ζει κυρίως από το σπανάκι!

Η μάρκα «Popeye Spinach» εξακολουθεί να είναι η δεύτερη με μεγαλύτερες πωλήσεις στη χώρα. Και πώς προέκυψε όλη αυτή η «αγάπη» στο σπανάκι; Σε ένα επεισόδιο, ο Ποπάυ λέει στα ανίψια του ότι είναι απόγονος του Ηρακλή και πως ο πρόγονός του αντλούσε αρχικά τη δύναμή του εισπνέοντας σκόρδο. Ο ίδιος έπεσε σε ένα χωράφι με σπανάκι και κάπως έτσι «γεννήθηκε» η αγάπη του για το συγκεκριμένο φυτό.

Η συγκινητική ιστορία του Φρανκ «Rocky» Φίγκελ

Αυτά σε ότι αφορά το αγαπημένο καρτούν. Πίσω από αυτό, ωστόσο, υπάρχει ένας άνθρωπος. Ο Φρανκ «Rocky» Φίγκελ. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ο Φράνκ γεννήθηκε τις 27 Ιανουαρίου 1868 στο Τσέστερ του Ιλινόις στις ΗΠΑ. Κάποιοι λένε πως γεννήθηκε στην Πολωνία και μετανάστευσε στις ΗΠΑ με τους γονείς του όταν ήταν ακόμα μωρό. Κάποιοι άλλοι λένε πως οι γονείς του ήταν μετανάστες από την Πολωνία και τον γέννησαν όταν έφτασαν στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Γενικά για τη ζωή του Φρανκ δεν είναι πολλά πράγματα γνωστά. Ένα από αυτά, ωστόσο, είναι πως δεν έκανε ποτέ τη δική του οικογένεια και πως αν και έμενε με τη μαμά του, τόσο στην εφηβεία του όσο και μετά από αυτή, ήταν ο... νταής της γειτονιάς που δημιουργούσε συνεχώς προβλήματα.

Εργαζόταν σε ένα από τα μπαρ της πόλης και το αγαπημένο του «άθλημα» ήταν να δημιουργεί εχθρούς. Κάποια στιγμή πέντε από αυτούς συνασπίστηκαν και αποφάσισαν να δώσουν στον Φρανκ ένα καλό μάθημα. Μαζεύτηκαν έξω από το μπαρ για να τον δείρουν αλλά εκείνος κράτησε την ψυχραιμία του και έδωσε και στους πέντε από ένα καλό μάθημα και... πολλούς λόγους για να μην τον πλησιάσουν ποτέ ξανά. Κάπως έτσι, με κάτι τέτοια γεγονότα, μεγάλωσε ο μύθος του.

Ο Φρανκ «Rocky» Φίγκελ είχε μία αγαπημένη συνήθεια. Κάθε νύχτα που δούλευε στο μπαρ, έπινε αρκετά. Έτσι όταν τελείωνε η βάρδιά του ήταν αφενός κουρασμένος αφετέρου... «γκολ»! Αυτό που έκανε, λοιπόν, ήταν, όταν έφευγε και ο τελευταίος πελάτης, να παίρνει μία καρέκλα, να τη βάζει στην πόρτα της εισόδου, να κάθεται, να καπνίζει την πίπα του και εκεί να τον παίρνει ο ύπνος.

Το καλό για εκείνον ήταν πως ακριβώς από απέναντι ήταν το σημείο του ορίζοντα που ανέτειλε ο ήλιος και έτσι τον κρατούσε ζεστό.


Το φοβερό, ωστόσο, είναι πως ακόμα πιο λίγοι γνωρίζουν πως και δύο άλλοι ήρωες του διάσημου κόμικ έχουν στηριχθεί σε πραγματικούς ανθρώπους. Πρόκειται για τον Γουίλιαμ Σούκερτ που έγινε έμπνευση για τον Πόλντο και η Ντόρα Πάσκελ που φυσικά ήταν η έμπνευση για την Όλιβ. Αμφότεροι ζούσαν στο Τσέστερ όπως και ο Φρανκ!

Δεν ξέρουμε αν και κάποιες από τις διάσημες ιστορίες του κόμικ ήταν και αυτές εμπνευσμένες από πραγματικά γεγονότα αλλά είναι δεδομένο πως κανείς από τους τρεις δε γνώριζε πόσο επιδραστικός ήταν.

Υπάρχει μόνο μία θεωρία που λέει πως λίγα χρόνια πριν πεθάνει ο Φρανκ έμαθε πως είχε αποτελέσει την έμπνευση για τη δημιουργία του Ποπάυ αλλά και πάλι δεν είναι γνωστό για το πώς αντέδρασε σε αυτή την πληροφορία.

Σε κάθε περίπτωση, όσοι τον γνώριζαν έλεγαν πως ήταν ένας σκληροτράχηλος άνθρωπος, που δε σήκωνε μύγα στο σπαθί του και δε χαριζόταν σε κανέναν. Το «Rocky», άλλωστε, του «κόλλησε» επειδή έμοιαζε με... βράχο.

Ο Φράνκ, όπως ήδη ειπώθηκε, ήταν ένας σκληρός άνθρωπος. Με όλους. Εκτός από τα παιδιά. Πάντα είχε μία ιδιαίτερη αδυναμία για τα παιδιά. Δεν τα πείραζε ακόμα και όταν εκείνα, για να τον πειράξουν, τα πρωινά που κοιμόταν στην είσοδο του μπαρ του σκάρωναν διάφορες πλάκες.

Αν και αρχικά ξυπνούσε νευριασμένος στη συνέχεια φώναζε τα παιδιά κοντά του και τους έδινε λεφτά για να αγοράζουν καραμέλες και σοκολάτες.

Σύμφωνα με τον αστικό μύθο, ένα από τα παιδάκια που κάποια στιγμή βρέθηκε κοντά στον Φρανκ και εκείνος του έδωσε μία σοκολάτα που κρατούσε ήταν και ο σκιτσογράφος Έλζι Κράισλερ Σίγκαρ!

Στις 28 Μαρτίου 1947 η τοπική εφημερίδα «Chester Herald Tribune» δημοσίευσε την αγγελία θανάτου (είχε τη μορφή μικρού επικήδειου) για τον Φίγκελ, σύμφωνα με την οποία πέθανε ήρεμα στο σπίτι του στις 24 του μήνα.

Όταν πέθανε ήταν 79 ετών και σε αντίθεση με τον Ποπάυ ουδέποτε υπήρξε ναυτικός. Μόνο καβγατζής.  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου