Πες μου κάτι από την ιστορία της..

Γράφει η Έλενα Δημάκη

Πες μου κάτι από την ιστορία της, πριν γίνεις εσύ ο πρωταγωνιστής, και θα σου πω πόσο καλά την ξέρεις. Πόσο έχεις κερδίσει την εμπιστοσύνη της.

Βλέπεις, οι γυναίκες δεν μιλάνε εύκολα για τις πληγές τους. Τις κρύβουν πίσω από χαμόγελα, αστεία και αδιάφορες κουβέντες. Αν, όμως, καταφέρεις να σε αφήσει να κοιτάξεις λίγο πιο βαθιά, να δεις πίσω από τις λέξεις και τα βλέμματα, τότε θα καταλάβεις.

Μην τη ρωτήσεις για τις σχέσεις της ή για τα λάθη της. Ρώτα την για εκείνα τα απογεύματα που ένιωθε μόνη. Για τα ξενύχτια που πάλευε με τους φόβους της και τα πρωινά που έπρεπε να βάλει ένα ψεύτικο χαμόγελο στη δουλειά. Ρώτα την για τα όνειρα που άφησε πίσω επειδή κάποιος της είπε ότι δεν μπορεί.

Αν σου μιλήσει για τα ταξίδια που δεν έκανε ποτέ, για τα βιβλία που μένουν μισά ανοιγμένα στο ράφι και για τις φωτογραφίες που αποφεύγει να κοιτάξει, τότε ναι, κέρδισες κάτι παραπάνω από την προσοχή της. Κέρδισες ένα κομμάτι από την αλήθεια της.

Ξέρεις πότε θα καταλάβεις ότι πραγματικά την κέρδισες; Όταν αρχίσει να μιλάει για τις μικρές της νίκες. Για εκείνες τις μέρες που ξύπνησε και αισθάνθηκε δυνατή. Για τις φορές που βρήκε το θάρρος να πει “όχι” όταν όλοι περίμεναν να πει “ναι”. Όταν μοιραστεί μαζί σου τη στιγμή που αποφάσισε ότι αξίζει κάτι καλύτερο από το λίγο που της πρόσφεραν.

Μην βιαστείς να πιστέψεις ότι την κατέκτησες μόνο και μόνο επειδή σε κοιτάει με εκείνο το τρυφερό βλέμμα. Οι πιο δυνατές γυναίκες είναι κι οι πιο προσεκτικές. Σε δοκιμάζει ακόμα κι όταν φαίνεται να σου έχει παραδοθεί. Μην τη δεδομενοποιήσεις. Μην κάνεις το λάθος να πιστέψεις ότι η εμπιστοσύνη της είναι κάτι απλό.

Αν μπορείς να πεις κάτι από την ιστορία της χωρίς να μπερδευτείς, τότε ναι, την έχεις κερδίσει. Αν γνωρίζεις τις πληγές που τη διαμόρφωσαν, τα όνειρα που την έκαναν να αντέξει και τα λάθη που της δίδαξαν πώς να προστατεύει την καρδιά της, τότε έχεις περάσει την πρώτη δοκιμασία.

Γιατί μια γυναίκα δεν θέλει μόνο κάποιον που θα την κοιτάει στα μάτια και θα της λέει όμορφα λόγια. Θέλει κάποιον που να μπορεί να διαβάσει τις λέξεις που δεν λέγονται. Που θα την αγαπήσει όχι μόνο για όσα είναι τώρα, αλλά και για όσα την έκαναν έτσι όπως είναι.

Κι αν καταφέρεις να την ξέρεις πραγματικά, χωρίς να την περιορίσεις ή να την αλλάξεις, τότε δεν χρειάζεται να σου πω τίποτα άλλο. Θα το καταλάβεις μόνος σου. Θα το δεις στο βλέμμα της όταν, χωρίς να πει λέξη, σου πει “εμπιστεύομαι”.