Είναι απογευματάκι με μια ψιλοανεκτή θερμοκρασία.
Με βρίσκει να κάθομαι σε γνωστό καφέ της πλατείας Μαβίλη και να απολαμβάνω το aperitivo μου. Μετά από μια μέρα πραγματική τρέλα, το να χαλαρώνεις και να ακούς τον ρυθμό του σιντριβανιού πραγματικά σε ηρεμεί.
Μέσα στις σκέψεις και όλα αυτά που με φορτίζουν και θέλω να ξεφορτωθώ, είναι η σχέση του μπαμπά μου με μια άλλη γυναίκα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Μια τύπισσα που έχει γίνει η σκιά σε αυτή την υποτιθέμενη οικογένεια που έχουμε, και στοιχειώνει κάθε ευτυχισμένη μας στιγμή.
![]()
![]()
Και χωρίς να θέλω να κάνω διαχωρισμό, αισθάνομαι -ίσως να κάνω και λάθος- ότι οι άντρες από τη φύση τους είναι πιο ασυμβίβαστοι. Στη ρουτίνα, στον χρόνο, στις ψυχολογικές αλλαγές που εμείς περνάμε. Στα δικά τους προβλήματα και ανασφάλειες ή και κατάλοιπα, που ξέρουν να κρύβουν βαθιά, όπως άλλωστε η κοινωνία τους δίδαξε πολύ καλά. Έτσι και το κέρατο, ειδικά σε μορφή παράλληλης σχέσης, αποτελεί μια εύκολη, φαινομενικά, διέξοδο που καλύπτει πολλά, πέρα από το σεξουαλικό κομμάτι που αυτοί νομίζουν.
Ο πατέρας για την κόρη είναι το πρώτο αντρικό πρότυπο, η πρώτη επαφή με το άλλο φύλο, η παντοτινή αγάπη και αδυναμία. Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε. Και ναι, αν αναρωτηθείς, μάθε ότι κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Ή μάλλον πατσουλί κακής ποιότητας, όπως θα ήθελα να το πω.
Αυτή η σχέση, που έχει γίνει μια σκιά για μένα και την οικογένειά μου, με κάνει να σκέφτομαι ότι δεν μπορώ να εμπιστευτώ κανέναν άντρα. Και ναι. Πάντα πιστεύω ότι ο εκάστοτε σύντροφός μου θα μου τη φέρει. Κάθε στιγμή που είμαι χαρούμενη σκοτεινιάζει στην ιδέα ότι θα με απατήσει. Ότι μια άλλη θα τον ιντριγκάρει.
Μέσα στις σκέψεις και όλα αυτά που με φορτίζουν και θέλω να ξεφορτωθώ, είναι η σχέση του μπαμπά μου με μια άλλη γυναίκα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Μια τύπισσα που έχει γίνει η σκιά σε αυτή την υποτιθέμενη οικογένεια που έχουμε, και στοιχειώνει κάθε ευτυχισμένη μας στιγμή.
Και χωρίς να θέλω να κάνω διαχωρισμό, αισθάνομαι -ίσως να κάνω και λάθος- ότι οι άντρες από τη φύση τους είναι πιο ασυμβίβαστοι. Στη ρουτίνα, στον χρόνο, στις ψυχολογικές αλλαγές που εμείς περνάμε. Στα δικά τους προβλήματα και ανασφάλειες ή και κατάλοιπα, που ξέρουν να κρύβουν βαθιά, όπως άλλωστε η κοινωνία τους δίδαξε πολύ καλά. Έτσι και το κέρατο, ειδικά σε μορφή παράλληλης σχέσης, αποτελεί μια εύκολη, φαινομενικά, διέξοδο που καλύπτει πολλά, πέρα από το σεξουαλικό κομμάτι που αυτοί νομίζουν.
Ο πατέρας για την κόρη είναι το πρώτο αντρικό πρότυπο, η πρώτη επαφή με το άλλο φύλο, η παντοτινή αγάπη και αδυναμία. Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε. Και ναι, αν αναρωτηθείς, μάθε ότι κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Ή μάλλον πατσουλί κακής ποιότητας, όπως θα ήθελα να το πω.
Αυτή η σχέση, που έχει γίνει μια σκιά για μένα και την οικογένειά μου, με κάνει να σκέφτομαι ότι δεν μπορώ να εμπιστευτώ κανέναν άντρα. Και ναι. Πάντα πιστεύω ότι ο εκάστοτε σύντροφός μου θα μου τη φέρει. Κάθε στιγμή που είμαι χαρούμενη σκοτεινιάζει στην ιδέα ότι θα με απατήσει. Ότι μια άλλη θα τον ιντριγκάρει.
Αποτέλεσμα αυτού, να θέλω πάντα να φαίνομαι καλά, εξωτερικά κι εσωτερικά, μιας και βλέποντας ότι η μαμά μου είχε πολλές ψυχολογικές διακυμάνσεις, μέσα μου κλίκαρε ως κάτι που ένας άντρας διαχειρίζεται με δυσκολία και ίσως κάποια στιγμή ψάξει κάτι για να ξεχαστεί από αυτό. Έτσι, κάθε φορά που έχω τις μαύρες μου, πιστεύω ότι αν το εξωτερικεύσω και φανώ ευάλωτη, θα γίνει κάτι τέτοιο στη σχέση μου.
Με τα χρόνια, έμαθα να πιστεύω ότι οι σχέσεις είναι βουτηγμένες σε ένα ψέμα. Όσο και να αγαπώ τα ρομάντζα και τα ροζ συννεφάκια, μέσα μου έχω την ανασφάλεια της προδοσίας και πως τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Όλα σε έναν αναλώσιμο ρυθμό με λίγες χαρούμενες στιγμές.
Με τα χρόνια, έμαθα να πιστεύω ότι οι σχέσεις είναι βουτηγμένες σε ένα ψέμα. Όσο και να αγαπώ τα ρομάντζα και τα ροζ συννεφάκια, μέσα μου έχω την ανασφάλεια της προδοσίας και πως τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Όλα σε έναν αναλώσιμο ρυθμό με λίγες χαρούμενες στιγμές.
Πιο πολύ, όμως, μου στοιχίζει το ότι ο πατέρας μου δεν είναι ο ήρωάς μου. Μπορεί να αγαπάμε τους γονείς μας, αλλά όταν τους αποδομούμε, η ελεύθερη πτώση είναι πολύ απότομη. Κι εμένα με απογοήτευσε και με πλήγωσε. Ένιωσα προδομένη, ίσως πιο πολύ και από τη μητέρα μου. Και εμμονική, με το να ψάχνω τα κινητά του και να τον ελέγχω.
‘Ημουν για πολύ καιρό θυμωμένη και με τη μητέρα μου. Είναι εξωφρενικό να είσαι δεύτερη εν γνώσει σου. Και ναι, μπορεί να ερωτευτείς, αλλά αν ο άλλος δε αποφασίζει και είσαι συνέχεια σε δεύτερο πλάνο, δε σέβεσαι τον εαυτό σου.
‘Ημουν για πολύ καιρό θυμωμένη και με τη μητέρα μου. Είναι εξωφρενικό να είσαι δεύτερη εν γνώσει σου. Και ναι, μπορεί να ερωτευτείς, αλλά αν ο άλλος δε αποφασίζει και είσαι συνέχεια σε δεύτερο πλάνο, δε σέβεσαι τον εαυτό σου.
Όσο για τον ίδιο, πίστευα και πιστεύω ότι είναι τραγικό να έχεις διπλή ζωή και να καταπιέζεσαι. Να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου. Να ζεις με δύο ταχύτητες γιατί φοβάσαι τον κόσμο, να αντιμετωπίσεις την αλήθεια, να εκτεθείς. Είναι κρίμα και οι άνθρωποι που κοροϊδεύεις. Παίζεις μαζί τους, οι σχέσεις σας βασίζονται σε ένα ψέμα, που όταν κι αν μαθευτεί, καταρρέουν όλα μονομιάς.
Φοβάσαι τον εαυτό σου; Γουστάρεις το διπλό ταμπλό; Δε σου φταίει κανείς. Επίλεξε παρτενέρ που έχετε την ίδια οπτική. Μη δημιουργείς υποχρεώσεις και πληγωμένες ψυχές.
Τελειώνοντας το ποτό μου κι αυτό το κείμενο, ελπίζω να μην έχετε βιώσει κάτι αντίστοιχο, γιατί αρρωσταίνεις.
Για όσους όμως έχετε ζήσει κάτι ανάλογο, σας αγαπώ λίγο παραπάνω.
Συντάκτης: Guest Pillowfighter
Φοβάσαι τον εαυτό σου; Γουστάρεις το διπλό ταμπλό; Δε σου φταίει κανείς. Επίλεξε παρτενέρ που έχετε την ίδια οπτική. Μη δημιουργείς υποχρεώσεις και πληγωμένες ψυχές.
Τελειώνοντας το ποτό μου κι αυτό το κείμενο, ελπίζω να μην έχετε βιώσει κάτι αντίστοιχο, γιατί αρρωσταίνεις.
Για όσους όμως έχετε ζήσει κάτι ανάλογο, σας αγαπώ λίγο παραπάνω.
Συντάκτης: Guest Pillowfighter
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου