«Ο ληστής με τις γλαδιόλες».

 

«Ο ληστής με τις γλαδιόλες».

Ο Θεόδωρος Βενάρδος δεν έμοιαζε με τον συνηθισμένο ληστή. Δεν είχε όπλο περασμένο στη ζώνη ούτε αγριεμένο βλέμμα. Όταν πέρασε τις πόρτες της Εθνικής Τράπεζας στα Σεπόλια, κρατούσε μια ανθοδέσμη στα χέρια. Οι υπάλληλοι τον κοίταξαν με απορία. Μέχρι που από τα λουλούδια ξεπρόβαλε η κάννη μιας καραμπίνας.

Είχε κρύψει μια καραμπίνα στην ανθοδέσμη. Δεν ήταν όμως γλαδιόλες όπως όλοι νόμιζαν

Ο Θεόδωρος Βενάρδος δεν ήταν ένας συνηθισμένος ληστής. Με μια ανθοδέσμη στα χέρια και μια καραμπίνα κρυμμένη ανάμεσα στα λουλούδια.

Ήταν 17 Μαΐου 1974, όταν ο Βενάρδος πραγματοποίησε τη δεύτερη και πιο γνωστή ληστεία του. Είχε ήδη ληστέψει ένα υποκατάστημα της ίδιας τράπεζας λίγους μήνες πριν, ντυμένος ως καθολικός ιερέας. Αυτή τη φορά, η μεταμφίεσή του ήταν ακόμη πιο ευρηματική. Μέσα στην ανθοδέσμη, όπου όλοι έβλεπαν γλαδιόλες, είχε κρύψει το όπλο του. Δεν χτύπησε κανέναν. Δεν πυροβόλησε. Άρπαξε τα χρήματα και χάθηκε.

Ο Τύπος της εποχής έσπευσε να του δώσει ένα παρατσούκλι που θα τον ακολουθούσε για πάντα: «ο ληστής με τις γλαδιόλες». Ο χαρακτηρισμός ξεκίνησε από έναν αστυνομικό που κρατούσε την ανθοδέσμη που ο Βενάρδος είχε παρατήσει στο υποκατάστημα.

Πίσω από τις θεαματικές ληστείες κρυβόταν ένα ταραγμένο παρελθόν. Γεννημένος στον Βοτανικό το 1949, ο Βενάρδος μεγάλωσε χωρίς τον πατέρα του και σπούδασε μηχανικός εμπορικού ναυτικού. Η ζωή του πήρε δραματική τροπή όταν κατηγορήθηκε το 1972 για ανατίναξη πυριτιδαποθήκης. Συνελήφθη, βασανίστηκε και απολύθηκε από τον στρατό.

Με τα χρήματα των ληστειών, ζούσε τη ζωή που δεν είχε γνωρίσει ποτέ. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, είχε ξοδέψει πάνω από ένα εκατομμύριο δραχμές. Όμως η τύχη του δεν κράτησε πολύ. Συνελήφθη τον Ιανουάριο του 1974, αλλά δεν έμεινε για πολύ στη φυλακή. Ένα βράδυ του Απριλίου, δραπέτευσε θεαματικά από τις Φυλακές Κορυδαλλού.

Η ελευθερία του κράτησε μόλις δύο μήνες. Στις 13 Ιουνίου 1974, ενώ προσπαθούσε να διαφύγει στο εξωτερικό, έπεσε ξανά στα χέρια των αρχών. Καταδικάστηκε σε 20 χρόνια κάθειρξης και μεταφέρθηκε σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Ζήτησε επανειλημμένα να αποφυλακιστεί για λόγους υγείας, αλλά οι αιτήσεις του απορρίπτονταν.

Στις 10 Ιουλίου 1984, οι φύλακες τον βρήκαν κρεμασμένο στο κελί του. Ήταν μόλις 35 ετών. Η οικογένειά του κατηγόρησε το κράτος ότι τον οδήγησε στην αυτοκτονία, ενώ ο θάνατός του άνοιξε τη συζήτηση για τις συνθήκες στις ελληνικές φυλακές.

Ο Βενάρδος δεν ήταν απλά ένας ληστής. Ήταν ένας άνθρωπος που κινήθηκε στα όρια της ζωής και της παρανομίας. Ένας άνδρας που κατάφερε να μετατρέψει ένα μπουκέτο λουλούδια σε εργαλείο εγκλήματος. Και που, τελικά, έγινε θρύλος.