Έκανες το “μου λείπεις” ένα φθηνό άλλοθι

Γράφει η Λέλα Σακήλια

Τα λόγια δεν μου λένε τίποτα πια.

Έχω ακούσει αρκετά «μου λείπεις» από ανθρώπους που δεν έκαναν τίποτα για να με κρατήσουν. Από εκείνους που μιλούσαν πολύ, αλλά έπρατταν ελάχιστα. Από άντρες που ήξεραν να παίζουν καλά με τις λέξεις, αλλά όχι με την αλήθεια.

Εσύ.

Εσύ ήξερες να με κρατάς, αλλά δεν ήθελες να με έχεις.

Δεν ήσουν ποτέ ολοκληρωτικά εδώ. Δεν έκανες ποτέ το βήμα. Δεν ήσουν απόλυτα μέσα, αλλά ούτε και εντελώς έξω. Ήξερες πώς να κρατάς την απόσταση που σου βόλευε. Ήξερες πώς να είσαι παρών χωρίς να δεσμεύεσαι, να με κάνεις να νιώθω σημαντική χωρίς να είμαι.

Και τώρα που έφυγα, τώρα που κατάλαβα ότι δεν είσαι αρκετός, θυμήθηκες να μου πεις ότι σου λείπω.

Τώρα το “μου λείπεις” έρχεται σαν ένα φθηνό άλλοθι.

Αλλά δεν με αφορά.

Γιατί δεν μετράει το τι λες. Μετράει το τι κάνεις.

Και εσύ δεν έκανες τίποτα.

Δεν έμεινες.

Δεν πάλεψες.

Δεν με κράτησες.

Αν ήθελες, θα το είχες κάνει.

Αν είχα σημασία, θα ήσουν εδώ.

Αλλά δεν ήσουν. Και δεν είσαι.

Γι’ αυτό κράτα το «μου λείπεις» για κάποιον που θα συγκινηθεί από λόγια που δεν στηρίζονται σε πράξεις.

Εγώ δεν είμαι αυτή.

Γιατί όποιος δεν είχε τα κότσια να με κρατήσει, δεν έχει το δικαίωμα να μου λέει ότι του λείπω.