Γράφει ο Αλέξανδρος ΧωριανούδηςΞέρεις ποιοι είναι οι αληθινοί φίλοι; Αυτοί που δεν χρειάζονται λέξεις. Που καταλαβαίνουν από τη σιωπή σου ότι κάτι μέσα σου σπάει. Που δεν περιμένουν να εξηγήσεις τι σε πονάει, γιατί ήδη το έχουν καταλάβει από τον τρόπο που κατεβάζεις το βλέμμα ή από τον τρόπο που σφίγγεις τα δόντια.
Ένας τέτοιος φίλος δεν θα προσπαθήσει να σου δώσει συμβουλές, ούτε θα σου πει τα κλασικά «όλα θα περάσουν». Ξέρει ότι αυτά είναι λόγια του αέρα, άχρηστα την ώρα που τα πάντα μέσα σου μοιάζουν να γκρεμίζονται. Αντίθετα, θα κάτσει δίπλα σου, σιωπηλά, και θα σου κρατήσει το χέρι. Αυτό μόνο. Γιατί αυτό είναι αρκετό.
Δεν χρειάζεται να μιλήσει. Η παρουσία του είναι η απάντηση σε όλα. Είναι σαν να σου λέει χωρίς λόγια: «Είμαι εδώ. Δεν χρειάζεται να παλέψεις μόνος σου». Κι εκεί, μέσα στο χάος, αυτή η σιωπηλή στήριξη είναι που σε κρατάει όρθιο. Είναι που σου θυμίζει ότι δεν είσαι μόνος, όσο κι αν όλα γύρω σου δείχνουν το αντίθετο.
Στην τελική, δεν είναι η λύση που ψάχνεις από έναν φίλο. Είναι η σταθερότητα. Το ότι είναι εκεί, ακόμα κι όταν εσύ δεν ξέρεις πώς να είσαι. Το ότι, χωρίς να πει λέξη, σου δίνει τον χρόνο σου, τον χώρο σου, την ελευθερία σου να πονέσεις, αλλά δεν σε αφήνει να χαθείς.
Κι αυτό είναι σπάνιο. Το να έχεις κάποιον που δεν φοβάται τη σιωπή σου, που δεν προσπαθεί να γεμίσει το κενό με λέξεις, που δεν φοβάται τα σκοτάδια σου. Γιατί, να σου πω κάτι; Ο πραγματικός φίλος δεν είναι εκεί για να σου πει τι να κάνεις. Είναι εκεί για να σου θυμίσει πως, ό,τι κι αν συμβαίνει, δεν είσαι μόνος. Και μόνο αυτό είναι αρκετό.
Αφιερωμένο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου