Για ότι στοιχειώνει τις νύχτες στις ψυχές μας...
Για τα όνειρα που σχεδιάζαμε από παιδιά, και που δεν ζήσαμε
Για τα λόγια που δεν είπαμε σ' αυτούς που αγαπήσαμε, γιατί δεν προλάβαμε...
Για τις νεανικές αγάπες που αρνηθήκαμε
Για τα χρόνια που αφήσαμε να φύγουν τελείως άδεια
Για τους δρόμους που χαράξαμε και που δεν διασχίσαμε
Για τα σ' αγαπώ που δεν είπαμε την ώρα που έπρεπε
Για ότι ποθήσαμε πολύ και δεν τολμήσαμε να αγγίξουμε
Για τα ταξίδια που ονειρευόμασταν, και που ποτέ δεν κάναμε ...
Για την ζωή που θέλαμε, και που δεν ζήσαμε
Για τα χρόνια που φύγανε χωρίς να το καταλάβουμε...
Όλα αυτά, καθώς περνούν τα χρόνια έρχονται τις νύχτες σαν εφιάλτες και ζητούν να πάρουν εκδίκηση προβάλλοντας σκηνές, πρόσωπα, λόγια, στιγμές που μας σημάδεψαν...κι εσύ πρέπει να περάσεις και πάλι απ' το ίδιο ναρκοπέδιο ξανά και ξανά, κι ας ξέρεις πως θα διαμελιστείς σε χίλια κομμάτια...
Σκιά η ζωή που περνά σαν αστραπή, ανανεώνοντας απ' τη λίστα της, παρουσίες και απουσίες.
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου