Αν μπορούσα το χρόνο να γύρναγα, δεν θα ξεχνούσα να ζήσω..

Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα

Αν μπορούσα το χρόνο να γύρναγα για λίγο θα άλλαζα πολλά.
Αν μπορούσα να ζήσω ξανά τη ζωή μου από την αρχή σίγουρα όλα θα ήταν αλλιώς.
Ο κόσμος δεν αλλάζει σε μια στιγμή μονάχα. Χρειάζονται πολλές γενιές για να μπορέσει έστω να καλυτερέψει.
Αν λοιπόν είχα την επιλογή να αρχίσω ξανά από την αρχή δε θα πήγαινα στη δουλειά όταν ήμουν άρρωστη λες και ο κόσμος θα τελείωνε αν δε το έκανα. Δε θα σταματούσα να ρίξω πέτρες σε κάθε σκυλί που έβρισκα στο δρόμο μου. Δε θα γκρίνιαζα για το ανοιχτό παράθυρο του αυτοκινήτου επειδή ο αέρας θα μου χαλούσε τα μαλλιά, έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή θα χαλούσαν. Δε θα φύλαγα το ακριβό μου άρωμα σα θησαυρό αλλά θα το φορούσα κάθε μέρα. Δε θα αναθεμάτιζα για το καιρό γιατί κάποιοι χορεύουν και με βροχή.
Θα μιλούσα λιγότερο και θα άκουγα περισσότερο. Θα έκλαιγα και θα γελούσα οπότε το είχα ανάγκη. Αλλά το πιο σημαντικό απ όλα δε ξεχνούσα να ζήσω.
Θα εκτιμούσα τα σημαντικά και θα προσπερνούσα τα ασήμαντα. Δε θα με ένοιαζε οι γνώμη των άλλων γιατί αυτοί πάντα κάτι θα έχουν να πουν. Θα εστίαζα στη χαρά και όχι στη θλίψη. Στα θέλω, στα μπορώ και στα είμαι εδώ, γιατί η ζωή είναι μια, άλλη δεν έχει.