Η αγάπη είναι για αυτούς που μπορούν να τη δώσουν ολόκληρη, όχι σε δόσεις.

Γράφει ο Αλέξανδρος Χωριανούδης

Ας το πάρουμε από την αρχή, φίλε μου. Το να μπεις στη ζωή μιας γυναίκας δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι κατάκτησης. Δεν είναι μια σημαία που φυτεύεις για να δηλώσεις ότι έγινες «ο άντρας της». Είναι μια υπόσχεση – όχι πάντα με λόγια, αλλά με την ίδια σου την παρουσία. Και ξέρεις κάτι; Αν δεν μπορείς να κρατήσεις αυτή την υπόσχεση, καλύτερα να μείνεις στην άκρη.

Δεν χρειάζεται να τη γεμίσεις με ψίχουλα αγάπης. Δεν της αξίζει να περνά τις νύχτες της αναρωτώμενη τι έκανε λάθος, αν φταίει εκείνη που δεν μπορείς να της δώσεις αυτό που χρειάζεται. Αν μπήκες στη ζωή της για να παίξεις, να της δείξεις το ενδιαφέρον σου για λίγο και μετά να εξαφανιστείς, καλύτερα να μην το κάνεις καθόλου.

Η αγάπη, φίλε μου, δεν είναι απλά λέξεις. Δεν είναι «σ’ αγαπώ» που ξεστομίζεις όταν όλα πάνε καλά. Είναι πράξεις, είναι αλήθεια. Είναι το να είσαι εκεί όταν σε χρειάζεται. Είναι να τη βλέπεις να σπάει και να της δίνεις το χέρι σου, να τη βοηθήσεις να σταθεί ξανά όρθια. Είναι να τη φροντίζεις σαν να είναι το πιο πολύτιμο πράγμα στη ζωή σου.

Αν όμως δεν είσαι έτοιμος για όλα αυτά, τότε κάνε της μια χάρη. Μην την κρατάς πίσω. Μην την καθυστερείς από το να βρει κάποιον που θα τη λατρέψει όπως της αξίζει. Μην την κάνεις να χάνει τον χρόνο της μαζί σου. Γιατί μια γυναίκα που ξέρει τι θέλει, που ξέρει πώς να αγαπάει, δεν χρειάζεται ημίμετρα.

Οπότε, κοίτα την καλά. Αν δεν μπορείς να σταθείς στο ύψος της, αν δεν μπορείς να της δώσεις την αγάπη που της αξίζει, άστην ήσυχη. Γιατί το να την αφήσεις ελεύθερη είναι η μεγαλύτερη πράξη σεβασμού που μπορείς να κάνεις.

Και μην ξεχνάς: η αγάπη είναι για αυτούς που μπορούν να τη δώσουν ολόκληρη, όχι σε δόσεις.