Τι γίνεται με όσους μοιράστηκες το ίδιο θρανίο;
Οι αναμνήσεις και οι φιλίες που δημιουργούνται στα σχολικά χρόνια είναι από τις πιο πολύτιμες αναμνήσεις. Γιατί όμως καταλήγουμε να ξεχνάμε τους συμμαθητές μας και τους ανθρώπους που μοιραζόμασταν κάποτε το ίδιο γραφείο;
Η αρχή σε κάθε ιστορία
Κάθε ιστορία ξεκινάει ένα πρωινό που είναι προορισμένο να καθορίσει την επόμενη δεκαετία της ζωής του κάθε ανθρώπου. Σε ξυπνούν απότομα, και σε προετοιμάζουν να είσαι το καλό παιδί που όλοι περιμένουν. Με μια τσάντα που φαντάζει μεγαλύτερη από εσένα, ξεκινάς την πρώτη σου μεγάλη «περιπέτεια».
Φίλοι και συνοδοιπόροι
Από τις μικρές καρέκλες του νηπιαγωγείου μέχρι τα θρανία του πανεπιστημίου, το ταξίδι της μάθησης είναι πιο όμορφο όταν συνοδεύεται από γέλιο και αλληλοϋποστήριξη, γιατί διαφορετικά, γίνεται απλώς μια υποχρέωση.
Οι φιλίες αυτές ωστόσο, καταλήγουν συχνά να ξεχνιούνται με τον καιρό, να γίνονται παλιές φωτογραφίες σε ένα συρτάρι. Αλλά οι στιγμές που μοιράστηκες «γράφουν» πάντα θετικά και τις αναπολείς σχεδόν καθημερινά.
Οι στιγμές του πρώτου έρωτα, τα παιχνίδια και οι μικρές επαναστάσεις καταγράφονται στην καρδιά και πολλές φορές διαμορφώνουν και τον χαρακτήρα σου. Αργότερα, όταν ξεπερνάς τις παιδικές αθωότητες και αν κρατάς ακόμη επαφές, οι φίλοι σου γίνονται οικογένεια.
Όταν τα σχολικά χρόνια φτάσουν στο τέλος τους, είναι εύκολο να χαθείς στις υποχρεώσεις και τις νέες κατευθύνσεις της ζωής. Τα άγχη της καθημερινότητας είναι πολλά. Αλλά δεν χρειάζεται να αφήσεις πίσω σχέσεις που θέλεις να κρατήσεις. Αν οι δρόμοι σας συναντηθούν ξανά, μην ξεχάσεις να αφιερώσεις λίγο χρόνο για μια σύντομη αναδρομή στα παλιά, που θα σε βοηθήσει να γελάσεις και να θυμηθείς παλιές και γνώριμες ιστορίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου