Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Μου την σακατέψατε ρε πούστη μου!
Κάνατε την ψυχή της μια πληγή ορθάνοιχτη.
Ένα τρομαγμένο πλάσμα που βλέπει άνθρωπο και τρομάζει.
Ένα πλάσμα που όσο και να θέλει να εμπιστευτεί, έχει χάσει την εμπιστοσύνη του προς όλους. Κι εγώ πρέπει συνέχεια να της δίνω αποδείξεις, αλλά και πάλι, είναι στιγμές που κι αυτό δεν είναι ικανό για να με εμπιστευτεί. Όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί δεν μπορεί κι ας θέλει πάρα πολύ να εμπιστευτεί κάποιον επιτέλους.
Μου την κάνατε μια μελαγχολία από την κορυφή μέχρι τα νύχια.
Μια γυναίκα που είναι γεμάτη συναισθήματα, που νιώθει πολύ, αλλά να πει όσα νιώθει, της είναι ώρες ώρες ακατόρθωτο.
Μου την κάνατε μια απέραντη σιωπή, γιατί της δείξατε πως αν μιλήσει, θα γίνει κακό κορίτσι και μετά δεν θα την αγαπάτε.
Μου την κάνατε να φοβάται λέξεις, πράξεις, ενέργειες.
Μου την διαλύσατε γαμώτο σας.
Αφήσατε φεύγοντας μέσα της, όλη σας την τοξικότητα, όλη σας την ανημπόρια, όλο σας το δηλητήριο. Κι εγώ καλούμε, να φάω τον κόσμο και να τον γυρίσω ανάποδα για να της βρω αντίδοτο.
Από μικρό παιδί μου την πονάτε. Κι εγώ πρέπει να βρω τα πιο ισχυρά παυσίπονα και να της τα πάω.
Γεμίσατε το αίμα της με το φαρμάκι σας. Κι εγώ πρέπει να της κάνω αιμοκάθαρση, για να τα καταφέρει.
Μα να σας πω και κάτι;
Όσο δύσκολο και να μου το έχετε κάνει, δεν υπάρχει ούτε μια πιθανότητα στις χίλιες να μην σας νικήσω όλους σας. Ούτε μια πιθανότητα στις χίλιες να γίνω σαν τα μούτρα σας και να υποχωρήσω. Ούτε μια πιθανότητα στις χίλιες να μην το μπορέσω.
Γιατί εγώ έχω κάτι που της το στερήσατε. Εγώ έχω αγάπη!
Και θα της χορηγήσω όσες δώσεις κι αν χρειαστεί, μέχρι να την δω να ξαμολάει την υπέροχη ψυχή της και να γελάει ανέμελη.
Θα δείτε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου