Ίσως φανεί περίεργος ο τίτλος αυτού του γραφτού μου μεταξύ σοβαρού και αστείου. Σε όλους σε εμάς τους επαρχιώτες ίσως μας έρχονται στη θύμηση παλιές εποχές. Τότε στις παλαιές εποχές κόσμος, πολύς κόσμος στα χωριά εκεί με τις μεγάλες φαμίλιες, παιδιά, γονείς, παππούς, γιαγιά [ ζωντανά άλογα, μουλάρια, γαϊδούρια.] Λειτουργούσαν οι κοινωνίες όμορφα ο ένας βοηθούσε τον άλλον.
Υπήρχε αγάπη, συμπόνια, συμμετοχή στην χαρά και στην λύπη ξεφάντωμα στις γιορτές και στα πανηγύρια. Τώρα αλλάξαν οι εποχές κανένα αντάμωμα εκεί στο τρίστρατο που μαζευόντουσαν με ένα σφύριγμα. Ερημιά τα πάντα παντού ανυπαρξία ελάχιστοι άνθρωποι κανείς δεν σπέρνει και φυσικά δεν θερίζει και εκεί που οι παλιοί άνθρωποι χύναν τον ιδρώτα τους τώρα φύτρωσαν βάτα και πουρνάρια κανένα σημάδι χωρισμού δεν υπάρχει από το γειτονικό χωράφι.
Μαζί με τον άνθρωπο χάθηκαν και τα ζωντανά. Και κάθε σπίτι που είχε το μουλάρι του, το γαϊδούρι του για δουλειές, να κουβαλάνε ξύλα το νερό με την βαρέλα εξαφανίστηκαν. Ρωτάω πολλούς φίλους πόσα γαϊδούρια έχουν τα χωριά τους και οι περισσότεροι κανένα μου απαντάνε. Ρωτάω τον μπάρπα Στέφο το Λαρισαίο που εχει πηγαίο καλαμπούρι: μπάρμπα Στέφο θα τα σαλαγήσουμε. Τώρα ρε Γιώργη χαθήκανε τα πρόβατα και πάψαν τα κουδούνια άιντε κυνήγα καμιά μπλιώρα εδώ στο πάρκο ποιό εύκολα θα βρεις.
-Μπάρμπα Στέφο πόσα γαϊδούρια έχει το χωριό σου;
-δεν ξέρω μπορεί και κανένα αλλά ξέρω αλλού που έχει πολλά.
-Που ρε μπάρμπα?
-Θυμάσαι κάπου εκείνος ο συντοπίτης μου τι είπε, "είμαστε και οι τριακόσιοι γουμάρια".
-Πόσο δίκιο έχεις ρε μπάρμπα ναι αυτοί μας καταντήσανε έτσι. Που είναι ρέ και σας λέω έτσι γιατί έτσι και χειρότερα έπρεπε τότε να σας ξεμπροστιάζαμε και ξαναλέω που είναι ρε τα σχολεία, τα γυμνάσια στα κεφαλοχώρια η υποδομή να φεύγουν εύκολα τα προϊόντα σου παρά να σε κοροϊδεύει ο μπάτσιος με τον χασάπη. Προχωράμε στο αβέβαιο, τα σημάδια είναι ζοφερά. Πάρτε παράδειγμα την κατοχή, ο κόσμος κατέφυγε στην επαρχία για να επιζήσει αλλά τότε βρήκαν και καλλιεργήσιμη γή.
Νομίζω ότι η τελευταία πραξη με το γαϊδούρι παίχτηκε σε ένα χωριό της Ντουσκάρας. Εκεί ο μπάρμπα Αλέξης πουρνό πουρνό καθώς έκανε όλες τις δουλειές μετά γραμμή για το μπακαλιό. Ο γάιδαρος δεν χρειαζόταν καθοδήγηση, μάλιστα τον άφηνε και σε ένα πεζούλι και ξεπέζευε. Κάποια μέρα ο μπάρμπας μέθυσε έπεσε από τον γάιδαρο και έμεινε ανάπηρος. Μη μπορώντας κάποιος να τον συντηρήσει ψόφησε και ο γάιδαρος. Δυσάρεστες λοιπόν οι προβλέψεις για να μπορέσουμε να επιζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Θα δείτε το γάλα και το τυρί να γίνει είδος πολυτελείας, το αρνάκι ξεχάστε το, κανένα κοτόπουλο και αυτό με το ζόρι. Μέχρι σήμερα κάναμε κατάχρηση ευημερίας, σπατάλης και αδιαφορίας για χλωρίδα και πανίδα για αυτό φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού. Ίσως στο γαιδούρι του μπάρμπα Αλέξη απο΄την Ντουσκάρα να γράφτηκε η τελευταία πράξη μιας φευγάτης εποχής
ΥΓ Ήθελα να ήξερα αυτές οι τράπεζες που ξεζουμίζουν τον κόσμο που τις στηρίξαμε με τόσα μνημόνια γιατί εκμεταλλεύονται τον κοσμάκη και σου λέει κύριοι θα ανέβουν τα επιτόκια δανεισμού.Σε αυτόν τον φουκαρά που έδωσε το αίμα του για ένα κεραμίδι και αφού ο πληθωρισμός τρέχει με δώδεκα τα εκατό, δηλαδή έχω εκατό ευρώ στην τράπεζα αυτομάτως πήγαν ογδόντα οκτώ και τώρα μας εμπαίζετε. Παλιά μπορεί να υπήρχε πληθωρισμός αλλά τα καλύπταν τα επιτόκια των καταθέσεων.
Και κάτι ακόμη και δεν θα σας κουράσω Είχα έναν ανενεργό λογαριασμό απο το 2013 είπα να τον κάνω ανάληψη, αφού έμπλεξα με ένα χαρτοβασίλειο εδέησε ο θεός και το ποσό [ το διαβολικό 666] σε αυτό το ποσόν επί δεκατρία χρόνια πήρα δεκατρία λεπτά τόκο, τα πήρα και τους έδωσα πέντε μούτζες.
Γιώργος Γιαννάκης
Απόδημος Κραψίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου