Παιδιά σαν ήμασταν
οι δάσκαλοι μας έλεγαν
"να προσέχετε τα σημεία στίξης".
Τυπολατρία μου φαινόταν
τούτη η εμμονή.
Μόνο σαν μεγάλωσα
κατάλαβα
τι ήθελαν να πουν.
Τότε που σ' έβλεπα
να σημαδεύεις με επιμέλεια
τα λόγια και τις πράξεις σου.
Τις υπερβάσεις
τις όριζες με άνω τελεία
βραχύχρονη παύση
στα πρέπει σου.
Με κόμματα
σταματούσες για λίγο
τους ρυθμούς
του ασθματικού σου βίου.
Φωτεινές στιγμές
στην καθημερινότητά σου,
έλεγες,
μα εγώ
ασύνδετα νοήματα έβλεπα.
Σε εισαγωγικά
έβαζες τα πιστεύω σου
για να μην μπορείς
ούτε ο ίδιος
να αμφισβητήσεις
την ορθότητά τους.
Αποστρεφόσουν την τελεία
από φόβο
ν' αποδεχτείς το οριστικό
κι άφηνες πίσω
ημιτελή νοήματα.
Δεν έμαθα ποτέ
αν μέσα στις παρενθέσεις
έκλεινες στιγμές
δευτερευούσης σημασίας
ή την εικόνα μου
για να τη διαφυλάξεις
από τη φθορά.
Απόμεινα με ερωτηματικά
σημασιολογώντας
τα λεχθέντα
κι αποκρυπτογραφώντας
τα άρρητα.
Πασχίζοντας να καταλάβω...
Κείνα που αρνήθηκες,
ακρωτηριασμένες λέξεις.
Όσα δεν τόλμησες,
αποσιωπητικές πράξεις.
Ιόλη
Πηγή: Ψυχής Άκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου