Το βρίσκω απολύτως λογικό, το ερώτημα αυτό που μου καρφώνεται ώρες ώρες μέσα στο κεφάλι μου:«Γιατί έπρεπε εγώ να περάσω όλα αυτά, μέχρι να βρει ηρεμία και γαλήνη η ψυχή μου;
Κι όταν ο θυμός κι ο λυγμός παλεύουν, και μ’ ένα παράπονο κυριεύουν το είναι μου,απάντηση δεν μπορώ να δώσω.Κι είναι εύλογο να νιώθει έτσι ένας άνθρωπος που είναι ολόκληρος αγάπη.Πηγαίνοντας πάντα με λουλούδια στα χέρια να φεύγει με μαχαίρια στην πλάτη.
Κάπου στη διαδρομή, όμως, τώρα που ημέρεψα τα μέσα μου,συνειδητοποίησα πως οι καταπληκτικοί άνθρωποι δεν έρχονται στην αρχή της ζωής μας.Πολύ πιθανόν γιατί δεν ξέρουν πόσο καταπληκτικοί είναι.Έτσι χάνουν το δρόμο τους και μπερδεύονται με τους υπόλοιπους,που δεν ταυτίζονται με τις δικές τους αγνές προθέσεις.
Ζήτησαν συγγνώμες, ενώ δεν είχαν άδικο,ζούσαν μέσα σε σιωπές.Που μέσα σ’ αυτές τις σιωπές, τελικά,βίωναν και την τραγωδία της δικής τους συντριβής.
Ξέρεις κάτι όμως;Τελικά και πανηγυρικά, μη σου πω,μετά από αυτό το δύσκολο και μακρύ ταξίδι κούρασης,οι καταπληκτικοί άνθρωποι έρχονται.
Οι πραγματικές σχέσεις συμβαίνουν αργά.Πατώντας γερά πια στα πόδια μαςκαι ξέροντας τι ακριβώς λατρεύουμε και τι μισούμε, έρχονται.
Έρχονται οι υπέροχοι αυτοί άνθρωποι και κουμπώνουμε απόλυτα.Κατά πάθος, λοιπόν, θα έρθει το ταίριασμά σου. Ναι!Κατά πάθος και μεγάλο κιόλας!Η ψυχή σου θα φωνάξει ότι εδώ και τώρα πρέπει να τραβήξει χειρόφρενο.Θα φωλιάσει μες στο κέντρο της καρδιάς σου μια αγάπη ίδια με τη δική σου.
Ένας καταπληκτικός άνθρωπος,που ο εσωτερικός σου κόσμος θα είναι ορατός στα δικά του μάτια.Ήρεμα, αλλά φλογερά, θα ζείτε την κάθε σας στιγμή,με μία αγάπη που θα μεγαλώνει, κινδυνεύοντας να μη χωράει πουθενά.
Οι καταπληκτικοί άνθρωποι, τελικά, πίστεψέ με,έρχονται αργά!Έρχονται και υπερπαρέχονται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου