Εσύ κι εγώ κι όπου μας βγάλει..

Γράφει η Αλεξάνδρα Φαρμάκη

Δεν χρειάζομαι χάρτες, δεν θέλω πυξίδες. Δεν ψάχνω τη σιγουριά του «ξέρω πού πάμε». Δεν με νοιάζουν οι δρόμοι που είναι στρωμένοι και οι προορισμοί που έχουν ήδη γραφτεί. Εσύ κι εγώ αρκούν. Εσύ κι εγώ κι ένα βήμα τη φορά, χωρίς να ξέρουμε τι θα βρούμε μπροστά μας.

Η ζωή δεν είναι για να την προγραμματίζεις. Δεν είναι για να σχεδιάζεις πώς θα καταλήξει, πού θα φτάσεις, τι θα κερδίσεις. Είναι για να τη ζεις, ακατάστατα, γεμάτη από επιλογές που σε τρομάζουν και σε συναρπάζουν ταυτόχρονα. Και ο έρωτας; Ο έρωτας είναι ο δρόμος που δεν έχει καμία ένδειξη, καμία βεβαιότητα. Είναι αυτό που κάνουμε μαζί: απλά ξεκινάμε και βλέπουμε.

Δεν με νοιάζει το «πού».
Το «πού πάμε» δεν έχει καμία σημασία. Δεν έχει σημασία αν είναι κοντά ή μακριά, εύκολα ή δύσκολα. Με νοιάζει το «με ποιον». Και εσύ, είσαι το μόνο που χρειάζομαι. Εσύ, που κάνεις τα αβέβαια βήματα να μοιάζουν συναρπαστικά. Που με κάνεις να θέλω να ρισκάρω, να φύγω από τη σιγουριά, να πω «ναι» σε ό,τι με φοβίζει.

Γιατί ξέρεις τι είναι ο έρωτας;
Δεν είναι η ασφάλεια. Δεν είναι το να ξέρεις πού πατάς. Είναι το να χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου και να μη σε νοιάζει. Είναι το να πηγαίνεις μπροστά, ακόμα κι αν δεν έχεις ιδέα πού θα καταλήξεις. Είναι το «όπου μας βγάλει», που δεν φοβάσαι να ζήσεις, γιατί το ζεις με τον σωστό άνθρωπο.

Εσύ κι εγώ, κι ας πέσουμε.
Δεν με νοιάζει αν δεν τα καταφέρουμε. Δεν με τρομάζει αν κάπου στο δρόμο χαθούμε. Γιατί η μαγεία δεν είναι στον προορισμό. Είναι στη διαδρομή. Είναι στα βράδια που γελάμε χωρίς λόγο, στις στιγμές που τσακωνόμαστε για το πιο μικρό πράγμα, στις σιωπές που δεν χρειάζονται εξηγήσεις. Είναι σε όλα εκείνα που κάνουμε μαζί, ακόμα κι όταν δεν ξέρουμε αν βαδίζουμε προς το σωστό ή το λάθος.

Εσύ κι εγώ, γιατί όχι;
Γιατί να μην αφήσουμε τα πάντα πίσω μας; Γιατί να μη δοκιμάσουμε να φτιάξουμε κάτι που δεν έχει σιγουριές, αλλά έχει εμάς; Οι σίγουροι δρόμοι δεν έχουν ποτέ ενδιαφέρον. Και οι άνθρωποι που ζουν για τη σιγουριά, δεν νιώθουν ποτέ τι σημαίνει να ρισκάρεις για κάτι μεγάλο.

Εσύ κι εγώ κι όπου μας βγάλει.
Γιατί ξέρω πως όπου κι αν φτάσουμε, θα έχουμε ζήσει κάτι αληθινό. Κάτι που δεν φοβήθηκε να ξεκινήσει, που δεν κρύφτηκε πίσω από φόβους και ανασφάλειες. Κι αυτό, κοίτα να δεις, είναι αρκετό.

Με εσένα δίπλα μου, όλα γίνονται πιθανά. Ακόμα και το «όπου μας βγάλει». Γιατί ξέρω πως, όσο προχωράμε μαζί, κάθε βήμα αξίζει.