Δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες. Έτσι και για εκείνη, έρχονται μέρες που νιώθει δυνατή, βάζει το κεφάλι κάτω και δεν καταλαβαίνει τίποτα. Αισιόδοξη, τολμάει να ονειρεύεται. Χαμογελαστή, βρίσκει την ομορφιά όπου κι αν κρυφτεί. Κουρασμένη, δεν πρόλαβε να ξεκουραστεί όσο ήθελε. Άδεια, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις καλύτερες προθέσεις. Πάντα στέκεται όρθια όμως, σε όλες τις συνθήκες.
Άλλοτε πιο εύκολα, άλλοτε δυσκολεύεται. Δίπλα σε όλους, με προτεραιότητα στους σημαντικούς της, αλλά επειδή δεν αντέχει να νιώθει τους γύρω της να λυγίζουν, θα λειτουργήσει όσο μπορεί υποστηρικτικά, γιατί έτσι είναι η φτιαξια της. Έχει περάσει δύσκολα και καταλαβαίνει. Έρχονται και κάποιες στιγμές που την ακουμπάει εκείνη η παραπονιαρικη πλευρά της.
Πράξεις ανθρώπων που πέρασαν από τη ζωή της που πυροδοτεί με ένταση αυτό το παράπονο που κουβαλάει μέσα της. Μα γιατί; Γιατί αλήθεια δεν ήταν κανένας τους ικανός να δει την αλήθεια της ψυχής της; Γιατί αδιαφόρησαν τόσο;
Έδειχνε δυνατή γι αυτούς γιατί έτσι έπρεπε. Δεν τη ρώτησαν ποτέ πόσο αντέχει κι αν υποφέρει γι αυτό. Έδειχνε αισιόδοξη, ενώ τα χέρια της έτρεμαν από φόβο. Έδειχνε χαμογελαστή, αλλά όταν γύριζε το κεφάλι της στο μάγουλο της κυλούσε το δάκρυ της. Όταν κουραζόταν, δεν την αφήσατε ποτέ να ξαποστάσει.
Όταν την αδειάζετε, δε ζητήσατε ποτέ μία συγνώμη. Αλήθεια πόσο βάζετε το εγώ σας πάνω από μία συγνώμη για όλες τις φορές που υπήρξατε άδικοι μαζί της. Μία τόσο μικρή λέξη, που θα μαλάκωνε μέσα της όλη την αυστηρότητα και την αδικία που είχατε εξαντλήσει στο κορμί και την ψυχή της.
Που θα έκανε εσάς περισσότερο ανθρώπους κι αυτή θα την απαλλάσσεται από αυτό το παράπονο που κουβαλάει μέσα της. “Συγνώμη ” σ’ αυτά τα μάτια, που το μόνο που ήθελαν ήταν λίγη αγάπη. Που σ’ εσάς την έδωσε κάποτε απλόχερα .
“Συγγνώμη” αλλά δεν θα γίνετε ποτέ σαν αυτή. Γιατί η καρδιά της είναι τεράστια! Γιατί τελικά είστε τόσο μικροί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου