Όνειρο...Ας ήταν να χάραζε μια καινούργια μέρα και να μας έβρισκε το ξημέρωμα μαζί...ας ήταν να ξυπνούσα ένα πρωί κι εσύ να 'σουν στο πλάι μου... Νοσταλγία, φλόγα ακοίμητη που σιγοκαίει μέσα μου..
Επιθυμία ανεκπλήρωτη, σιωπηλή, επιθυμία που την έχει σκεπάσει η σκόνη του χρόνου, χωρίς να χαθεί στην ομίχλη της λήθης...
Ένα χάραμα με σένα στο πλάι μου... τι να 'ταν άραγε;
Να 'ταν για μένα μια πρωτόγνωρη άνοιξη, ή μήπως ένας ακόμη...θάνατος, ο θάνατος της ψυχής μου; ...Ποιος ξέρει, ποτέ δεν θα το μάθω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου