Μαυρουδής Νότης ~ Πρωινό Τσιγάρο
94 σε κάποιο καράβι... κάπου στην Αδριατική... χάραμα... λίγοι φίλοι, σκαστοί απ την βάρδια.. μια κιθάρα... και αυτό το τραγούδι..... νομίζω πως δεν έφυγα ποτέ από εκεί κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια...
Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο
κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο
και σαν καφέ πικρό και σαν καφέ πικρό
Άδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή
και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη Δύση
κι εγώ σε γυρεύω σαν μοιραία λύση
και σαν Ανατολή και σαν Ανατολή
Βγήκε ο ήλιος το ράδιο διαπασών
μ’ ένα χασάπικο που κλαίει για κάποιον Τάσο
κι εγώ σε ποντάρω κι ύστερα πάω πάσο
σ’ ένα καρέ τυφλών σ’ ένα καρέ τυφλών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου