Στα πενήντα δεν αντέχεις τους περιορισμούς ούτε νιώθεις την επιθυμία να αποδείξεις τίποτα

Image by Dominique Nancy from Pixabay

Στα πενήντα δεν αντέχεις τους περιορισμούς ούτε νιώθεις την επιθυμία να αποδείξεις τίποτα

Kάθε δεκαετία μας προσφέρει πολύτιμα μαθήματα ζωής, τα οποία μας κάνουν να νιώθουμε ακόμα πιο όμορφα με τον εαυτό μας. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι εκεί γύρω στα 50 και μετά γίνεσαι πιο δεκτικός/ή στο να λαμβάνεις και να διαχειρίζεσαι τα μαθήματα/καταστάσεις και να απολαμβάνεις πιο μεστά την ζωή, με τα θετικά και τα αρνητικά της!

Αλίευσα από το διαδίκτυο (ΔΕΝ κατάφερα να βρω την αρχική πηγή! Αν μπορεί κανείς, ας συνδράμει)

«Στα πενήντα δεν αντέχεις άλλο τους περιορισμούς. Δεν αντέχεις το πολύ στενό σουτιέν, τα επιβεβλημένα δείπνα με την κουνιάδα που ελέγχει αν είναι σκονισμένες οι γωνίες, τα ψηλοτάκουνα παπούτσια και τα επιτηδευμένα χαμόγελα ανά περίσταση.

Στα πενήντα δεν έχεις καμία επιθυμία να αποδείξεις τίποτα. Είσαι αυτό που είσαι: Τα πράγματα που έχεις κάνει και τα πράγματα που ακόμα θέλεις να κάνεις. Αν αρέσει σε άλλους, εντάξει, κι αν δεν αρέσει, πάλι εντάξει.

Στα πενήντα δεν έχει σημασία αν είχες παιδιά ή όχι. Θα είσαι μητέρα έτσι κι αλλιώς: Της μητέρας σου, του πατέρα σου, μιας θείας που έμεινε μόνη, του σκύλου σου ή μιας αδέσποτης γάτας που μάζεψες από τον δρόμο.

Κι αν ακόμη, όλα αυτά δεν υπάρχουν, θα είσαι μητέρα του εαυτού σου.

Γιατί με τα χρόνια θα διδαχθείς να φροντίζεις ένα σώμα που τελικά αγαπάς, και αν γίνεται όλο και πιο ατελές γίνεται μόνο στα μάτια των άλλων. Ποιος νοιάζεται αν η μισή ντουλάπα είναι λάθος μέγεθος;

Το σημαντικό είναι να μην τρίζει πολύ η πλάτη σου όταν σηκώνεσαι. Ότι αγγίζοντας τα στήθη σου δεν νιώθεις μπαλάκια και ότι η εμμηνόρροια εν τέλει είναι πρόβλημα για άλλους.

Στα πενήντα θέλεις ελευθερία.

Ελεύθερη να πεις όχι, ελεύθερη να μείνεις με τις πυτζάμες σου όλη την Κυριακή, ελεύθερη να νιώθεις όμορφα για τον εαυτό σου και όχι για τους άλλους

Ελεύθερη να πορεύεσαι μόνη: Αυτοί που σε αγαπούν θα ακολουθήσουν το ρυθμό σου, αυτοί που δεν νοιάζονται στους δικούς τους. Είσαι ελεύθερη να τραγουδάς δυνατά στο αυτοκίνητό σου ακόμα κι αν ο κόσμος σε κοιτάει στα φανάρια. 

Θα έχεις όνειρα όπως όταν ήσουν είκοσι και θα ζητάς χρόνο από τον θεό για να τα πραγματοποιήσεις. Και τώρα, εκεί που έχεις φάει μισή ζωή, θα βρεις την επιθυμία να γευτείς σιγά σιγά όλη τη γλύκα και την αλμύρα των ημερών που έχεις μπροστά σου.»

Irene Renei