Ζούμε, αγαπάμε, μισούμε, πονάμε…όλα πλασματικά σήμερα, όλα επιφανειακά και ψεύτικα στους καιρούς μας...
Κι ύστερα; Τίποτα...σιωπή!
Μένουμε μόνοι να σκεφτόμαστε, χωρίς να βρίσκουμε εξηγήσεις για όλα αυτά που ακούμε να συμβαίνουν γύρω μας, ποιες είναι οι αλήθειες, ποια τα ψέματα, και τι μας κρύβουν.
Ψάχνουμε κάποιον αληθινό φίλο για να μιλήσουμε, μα δεν βρίσκουμε κανέναν.
Όλοι είναι για λίγο…και επιφανειακοί...
αν έχουμε κάποιο πρόβλημα παραμένει αποκλειστικά δικό μας, και άλυτο...
Οι νύχτες στοιχειώνουν τις ψυχές μας, αναμνήσεις πολλές με πολλά αναπάντητα γιατί, και πως, και την άλλη μέρα ξεκινάμε πάλι απ’ την αρχή, ενώ βουλιάζουμε στη κατάθλιψη...κι έτσι συνεχίζουμε τη ζωή μας και περνά ο καιρός..
Εδώ και χρόνια οι άνθρωποι σταματήσαμε να κοιταζόμαστε στα μάτια...και να μιλάμε, ούτε μια καλημέρα πια δεν λέμε μεταξύ μας, κι αν βρεθούμε σε τυχαία συνάντηση με κάποιον γνωστό πολλές φορές αποφεύγουμε να μιλήσουμε ή κάνουμε ότι δεν τον είδαμε.. λόγο έλλειψη χρόνου!
Πως άλλαξε έτσι ο κόσμος, πως άλλαξε έτσι η ζωή μας...είναι σα να μην υπάρχουν άνθρωποι πια για να μιλήσεις...Τα μάτια γίνανε παγωμένες οθόνες και οι φωνές πληκτρολόγια…με χιλιάδες πλασματικούς φίλους στο facebook
Πολύ μοναξιά υπάρχει σήμερα, σιωπή ηχηρή με πολλές πλασματικές φιλίες μέσω facebook
Ψεύτικες φιλίες, κι αυτό για να ξεγελάς τον εαυτό σου, να συμφιλιωθείς με τη μοναξιά σου για να έχεις τη ψευδαίσθηση ότι δίνεις φωνή στη σιωπή σου..και συντροφιά στη μοναξιά σου...
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου