Θα τα καταφέρουμε, ρε αγάπη;

Γράφει η Γεώρα

-Χαίρεται, είμαι η Αγάπη!
-Καλώς όρισες! Δεν νομίζω να έχουμε συστηθεί ξανά. Δεν μου θυμίζεις τίποτα γνώριμο και συνηθισμένο.
-Όχι, είναι η πρώτη φορά που γνωριζόμαστε. Μέχρι τώρα δεν με άφηνες να έρθω.
-Αλήθεια; Μου φαίνεται παράξενο(!) είσαι τόσο όμορφη και με κάνεις να νιώθω τόσο ξεχωριστά.
-Γι’αυτό ακριβώς! Γιατί μέχρι τώρα, δεν ήθελες να επενδύσεις σε μένα.
-Ανόητος που είμαι. Αν ήξερα πως θα νιώθω τόσο ωραία θα σου είχα ανοίξει την πόρτα της καρδιάς μου πιο νωρίς.
-Είσαι σίγουρος γι’αυτό;
-Ναι! Με κάνεις και αισθάνομαι ασφαλής! Νιώθω την καρδιά μου να ζεσταίνει όλο το κορμί μου. Χαμογελάω κάθε μέρα, έτσι μόνο που θα σε σκεφτώ. Κανένα συναίσθημα μέχρι τώρα δεν συγκρίνεται μαζί σου. Και όταν με αγκαλιάζεις, κάθε σπασμένο κομμάτι μου γιατρεύεται. Νιώθω ζωντανός! Και όταν με φιλάς, κατακτώ όλο τον κόσμο. Και όταν με νοιάζεσαι νιώθω σαν παιδί!
-Τότε έλα πιο κοντά μου.
-Γιατί;
-Γιατί όσο μου έλεγες τα τόσα όμορφα που σου προκαλώ, έκανες βήματα πίσω και μου έριχνες με βέλη.
-Όχι δεν το ήθελα, συγγνώμη!
-Τότε, έλα κοντά μου. Έχω ανάγκη μία αγκαλιά σου.
-Δεν μπορώ να σου δώσω όσα θέλεις.
-Μα σου ζήτησα μία αγκαλιά μόνο. Νιώθω να πνίγομαι, σε χρειάζομαι.
-Δεν μπορώ. Λυπάμαι. Εγώ δεν έχω μάθει έτσι. Θα σε πονέσω.
-Μα με νοιάζεσαι! Γιατί φεύγεις;
-Γιατί δεν θέλω ευθύνες. Δεν θέλω..
Η αγάπη μένει αμίλητη.
-Αγάπη, μην κλαις. Είδες, εγώ φταίω. Εγώ σε πόνεσα. Σου είπα δεν ξέρω να αγαπώ. Μη με κοιτάς έτσι, νιώθω τόσα για σένα και είμαι ένας δειλός που τρέχει πάντα μακριά σου. Δεν έπρεπε να σου ανοίξω. Μη, σε παρακαλώ. Μη με πλησιάζεις δεν μου αξίζει. Φύγε! Όχι, καλύτερα θα φύγω εγώ. Μη με πλησιάζεις.
-Δεν σε πλησιάζω, εσύ το έκανες! Έφευγες και γύριζες πάλι. Ένα βήμα πίσω και δύο μικρά μπροστά έκανες. Μόνος σου ήρθες σε μένα. Εγώ απλά ήμουν εδώ. Σε περίμενα.
-Μα σε πλήγωσα. Είμαι χαζός δεν ξέρω να αγαπώ, ό,τι αγαπώ το πληγώνω.
-Μ’αγαπάς;
-Ναι!
-Φτάνει αυτό και θα τα λύσουμε όλα. Φτάνει να προσπαθούμε.
-Συγγνώμη για τα δάκρυα. Με φοβίζεις κι’αν εγώ δεν είμαι αντάξιος της αγάπης σου; Κι’αν δεν μπορέσω να σου δώσω τόσα όσα εσύ; Κι’αν φανώ λίγο;
-Πάρε με αγκαλιά!
-Είσαι η σωτηρία μου. Εδώ είναι το καταφύγιό σου! Είσαι ασφαλής!
-Είμαι ασφαλής!
-Θα τα καταφέρουμε αγάπη;
-Μόνο αν προσπαθούμε κάθε μέρα. Θα υπάρξουν φορές που θα πονέσουμε, θα στεναχωρηθούμε, θα πικραθούμε, μα θα το παλεύουμε. Γιατί σε νοιάζομαι και με νοιάζεσαι. Μονάχα μην τρέχεις μακριά μου.
-Φοβάμαι γι’αυτό. Είναι όλα τόσο όμορφα σε σένα. Δίνεις με την ψυχή σου και νιώθω να πετώ.
-Μόνο μην τρέχεις μακριά από εμένα!
-Φέρω πληγές από το παρελθόν μου, αγάπη. Θέλω να το ξέρεις.
-Το ξέρω! Μην φεύγεις!
-Έλα να σε πάρω αγκαλιά αγάπη. Μου έλειψες!
Και η αγάπη του χαμογελά, τον παίρνει αγκαλιά, του δίνει δυο φιλιά και εκείνος την κρατά σφιχτά! Γιατί δεν ήθελε ποτέ να τρέχει μακριά της παρά μονάχα να μετράει ανάσες κοντά της!