Μόνο με την καρδιά μπορείς να καταλάβεις..

Γράφει η Λίνα Παυλοπούλου

Όλα με το μυαλό σου… Κλειδαμπαρωμένος στα στενά κουτάκια του μυαλού σου. Ελέγχεις με το νου, νομίζοντας πως νιώθεις ασφαλής. Μην τυχόν και ξεφύγεις απ’ την ακαμψία της σκέψης σου. Κοφτερές γωνίες που κόβουν, πιέζουν και πονάνε όποιον σε πλησιάσει, και πιο πολύ εσένα. Μα στις γωνίες κρύβεται ο πόνος, όχι η απαλότητα. Αγγίζεις σα να ακουμπάς, δίχως να αγκαλιάζεις. Δεν στο ‘μαθε κανένας πως αγκαλιές δίνει μόνο η καρδιά;

Λαβύρινθος ο νους σου, και χάθηκες στις σκέψεις σου δίχως ευελιξία. Γνώμη ισχυρή που κρύβει τους φόβους σου. Όπου κι αν στρίψεις, γωνία από δω, γωνία από ‘κει, όλο χτυπάς, πονάς εσένα και τον άλλο. Μα ακόμα να το μάθεις, πως στις καμπύλες βρίσκεται η τρυφερότητα. Σκληρός σαν πέτρα, τετράγωνη ενέργεια, περιοριστική. Μένεις μόνο σε ό,τι ξέρεις με το νου σου.

Μα χρειάζεται να μαλακώσεις μέσα σου, να κάνεις χώρο να έρθει εκείνο το άγνωστο… να αφεθείς, να μάθεις στο καινούργιο! Παραίτηση χρειάζεται από ό,τι σε εμποδίζει και άφημα να στρογγυλεύσεις τις γωνίες, να νιώσεις, να έρθεις σε επαφή, να ακούσεις φωνή αύρας λεπτής. Μόνο να ανοίξεις την καρδιά και ν’ αφεθείς στην Αλήθεια που είναι πιο πειστική από την πραγματικότητα…

Το ξέρω σου είναι δύσκολο, μα είναι ο μόνος δρόμος. Γιατί επιμένεις όλα να τα χωράς μες στο περιορισμένο μυαλό σου; Όσο και να παλεύεις να τα καταλάβεις, ποτέ δεν θα το καταφέρεις. Μόνο με την καρδιά μπορείς να καταλάβεις, μόνο με την καρδιά! Στο τόσο σκοτάδι που πλανιέται μέσα σου, στο τόσο που έχει αυτός ο κόσμος, μόνο όταν εκείνη συναντήσεις, μόνο τότε θα καταλάβεις, μόνο έτσι θα νιώσεις! Αλλιώς θα τριγυρνάς στο αδιέξοδο του λαβύρινθου του μυαλού σου… εκεί όπου ανάσα… δεν θα παίρνεις!