Ξυπνάς ένα πρωί και βλέπεις τη ζωή σου ένα άδειο κάδρο
χωρίς φωτογραφία
ψάχνεις να βρεις δικούς σου, συγγενείς, φίλους, παντού απουσία
περαστικός διαβάτης από τούτα τα μέρη
γεννήθηκες με τη μοναξιά, τη σιωπή έκανες ταίρι
Ακάλυπτα άφησε η μοίρα όλα τα όνειρά σου
έβαλε τη ζωή σου ενέχυρο, σου σάλεψαν τα μυαλά σου
απελπισμένος έκανες ένσταση κι αυτή στην απέρριψε
και σαν απόκληρο απ' τη λίστα της... σ' έσβησε !
Τώρα ακροβατείς ανάμεσα στο ψέμα και στην αλήθεια
έγινες της νύχτας παιδί, βλέπεις παντού δράκους και παραμύθια
δεν άντεξες, έσπασες τα καλούπια της φυλακής σου δραπέτευσες
τους νόμους και τα πρέπει της ζωής, στα παλιά σου παπούτσια τα έγραψες
Αμπάρωσες τις πόρτες της ψυχής σου, σε κανέναν ποια δε μιλάς
με σκιές και φαντάσματα τις νύχτες κλαις και γελάς
ζεις σ έναν κόσμο δικό σου, φανταστικό, τελείως ψεύτικο
πικρό τσιγάρο φίλε η ζωή, πικρό τσιγάρο, βαρύ και σέρτικο...
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου