Γράφει η Ματίνα Νικάκη – MaGio
Όλο το μελάνι της ψυχής μου κι αν αδειάσω για να μιλήσω για εσένα σπλάχνο μου, πάλι αυτή θα γεννάει κι άλλο αστείρευτα, ακριβώς όπως είναι η αγάπη μου για σένα. Γιατί η ψυχή μου η ίδια είναι αυτή που λαχταρούσε να σε κυοφορήσει, να σε βγάλει μέσα από τα σπλάχνα της, ένα πλάσμα γεμάτο από αγάπη.
Για εσένανε παιδί μου όλη τη ζεστασιά και θαλπωρή του κόσμου να κλείσω μέσα στην αγκαλιά μου, να σε φυλάξω μέσα της μη μου κρυώνεις. Το φως του κόσμου όλου να φωτίσω το δρόμο σου, μη μου σκοντάψεις και πονέσεις, εγώ θα το μαζέψω όλο. Όλους τους ηλιοφώτιστους ουρανούς θα σου απλώσω, ν’ ανοίξεις τα φτερά σου να πετάξεις καμαρωμένο, έτσι περήφανο που είσαι. Εκεί μέχρι το Θεό να φτάνεις σ’ Αυτόν που κάθε μέρα προσεύχομαι καλά να σε έχει .Της πλάσης τα άνθη όλα θα κλαδεψω, να στολίσω την ψυχή σου με λόγια αγάπης και λατρείας, να είσαι εσύ που θα μοιράζεις στις παλάμες σου αισθήματα. Του κόσμου τα νανουρίσματα όλα θα σου τραγουδήσω, κακά μαντάτα μην ακούσουν τ’ αυτιά σου.
Κι αν κάποιες στιγμές λάθεψα, συχώρα με στολίδι μου. Το μόνο που ήθελα πάντα ήτανε μην πληγωθεί η ψυχούλα σου. Θέλεις τα δικά σου βήματα να κάνεις κι έχεις δίκιο. Να πέσεις, να σηκωθείς, να μάθεις. Κι όσο εσύ μεγαλώνεις και ξεμακραίνεις εγώ σε καμαρώνω γι αυτό που είσαι καρδιά μου. Όμως πονάω διπλά όταν πονάς φως μου και ο πόνος ο δικός σου, σταυρός ασήκωτος στη δική μου πλάτη. Μα κι αν πέσεις εγώ θα σε σηκώσω, όπως όταν ήσουν το μικρό μου, αγκαλιά θα σε πάρω να το φιλήσω να περάσει ότι σε πονά. Γιατί με την αγάπη περνάνε όλα.
Ζω γι αυτό το “μάνα” που φωνάζεις .
“Εδώ είμαι ψυχή μου”!
Εδώ σε όλα, εδώ για όλα θα είμαι πάντα, μα πως γίνεται να μην είμαι θησαυρέ μου;
Κι όταν κάποια μέρα φύγω από εδώ, θα ξέρω ότι δεν πέρασα τσάμπα από αυτή τη ριμάδα τη ζωή, έδωσα τη σκυτάλη σε ότι ομορφότερο κατάφερα ν’ αντικρίσω με τα δυο μου μάτια, ΕΣΕΝΑ ΠΑΙΔΊ ΜΟΥ!
Άγγελος θα ‘ρθω στη γη πάλι στο υπόσχομαι, μες της καρδιά σου την αγάπη θα φωλιάσω. Μη φοβάσαι τίποτα ψυχή μου, η μαμά είναι εδώ!
Post Views: 135
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου